Salmos 109

1 Oh ʼElohim de mi alabanza, no te calles.

Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull

2 Porque la boca de los perversos y de los engañadores se abrió contra mí. Hablaron contra mí con lengua mentirosa.

því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.

3 Con palabras de odio me rodearon, Y sin causa lucharon contra mí.

Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.

4 Son mis adversarios para pagar mi amor, Pero yo hablo contigo.

Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.

5 Me devuelven mal por bien, Y odio por mi amor.

Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.

6 [Dicen]: Levanta contra él a un perverso, Y esté un acusador a su mano derecha.

Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.

7 Resulte culpable cuando sea juzgado, Y que su oración sea pecado.

Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.

8 Sean pocos sus días. Tome otro su oficio.

Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.

9 Sean huérfanos sus hijos, Y su esposa, viuda.

Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja

10 Vaguen errantes sus hijos y mendiguen, Y busquen su pan lejos de sus casas arruinadas.

og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.

11 Que el acreedor se apodere de todo lo que tiene, Y extraños saqueen el fruto de su trabajo.

Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.

12 No tenga quien le extienda misericordia, Ni quien se compadezca de sus huérfanos.

Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.

13 Sean exterminadas todas sus futuras generaciones. Sea el nombre de ellos borrado en la siguiente generación.

Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.

14 Que la iniquidad de sus antepasados sea recordada ante Yavé, Y que no sea borrado el pecado de su madre.

Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.

15 Que estén siempre delante de Yavé, Y corte Él de la tierra el recuerdo de ellos,

Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.

16 Por cuanto no recordó mostrar misericordia, Sino persiguió al hombre afligido y menesteroso, Al quebrantado de corazón, para matarlo.

Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.

17 También amó la maldición, Así que le llegó. No se deleitó en la bendición, Por tanto ésta estuvo lejos de él.

Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.

18 Se cubrió de maldición como con su manto, Por lo cual la dejó entrar en su cuerpo como agua, Y como aceite en sus huesos.

Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.

19 Que le sea como ropa con la cual se cubra Y como cinturón que lo ate siempre.

Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.

20 Que ésta sea la recompensa de Yavé a mis acusadores Y a los que hablan mal contra mi vida.

Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.

21 Pero Tú, oh Yavé, el ʼAdonay, Trata conmigo por amor a tu Nombre. Líbrame, porque tu misericordia es buena.

En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.

22 Porque yo estoy afligido y necesitado. Mi corazón está herido dentro de mí.

Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.

23 Paso como una sombra cuando se extiende, Soy echado fuera como el saltamonte.

Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!

24 Mis rodillas están débiles a causa del ayuno, Y mi carne desfallece por falta de sustancia.

Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.

25 Fui para ellos un objeto de reproche. Cuando me miran, menean su cabeza.

Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.

26 ¡Ayúdame, oh Yavé, ʼElohim mío! ¡Sálvame según tu misericordia!

Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.

27 Que ellos entiendan que ésta es tu mano, Que Tú, oh Yavé, hiciste esto.

Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,

28 Que ellos maldigan, pero Tú, bendice. Cuando se levanten, sean avergonzados, Pero tu esclavo estará alegre.

– þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.

29 Que mis acusadores sean cubiertos de deshonra, Y que ellos mismos se cubran de vergüenza como un manto.

Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!

30 Daré muchas gracias con mi boca a Yavé. En medio de muchos lo alabaré,

Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.

31 Porque Él se coloca a la mano derecha del necesitado, Para salvar su vida de los que lo juzgan.

Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.