Salmos 109

1 Oh ʼElohim de mi alabanza, no te calles.

Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!

2 Porque la boca de los perversos y de los engañadores se abrió contra mí. Hablaron contra mí con lengua mentirosa.

Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;

3 Con palabras de odio me rodearon, Y sin causa lucharon contra mí.

Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;

4 Son mis adversarios para pagar mi amor, Pero yo hablo contigo.

Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;

5 Me devuelven mal por bien, Y odio por mi amor.

Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.

6 [Dicen]: Levanta contra él a un perverso, Y esté un acusador a su mano derecha.

Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;

7 Resulte culpable cuando sea juzgado, Y que su oración sea pecado.

Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.

8 Sean pocos sus días. Tome otro su oficio.

Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.

9 Sean huérfanos sus hijos, Y su esposa, viuda.

Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;

10 Vaguen errantes sus hijos y mendiguen, Y busquen su pan lejos de sus casas arruinadas.

Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.

11 Que el acreedor se apodere de todo lo que tiene, Y extraños saqueen el fruto de su trabajo.

De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.

12 No tenga quien le extienda misericordia, Ni quien se compadezca de sus huérfanos.

Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;

13 Sean exterminadas todas sus futuras generaciones. Sea el nombre de ellos borrado en la siguiente generación.

Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.

14 Que la iniquidad de sus antepasados sea recordada ante Yavé, Y que no sea borrado el pecado de su madre.

Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;

15 Que estén siempre delante de Yavé, Y corte Él de la tierra el recuerdo de ellos,

Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.

16 Por cuanto no recordó mostrar misericordia, Sino persiguió al hombre afligido y menesteroso, Al quebrantado de corazón, para matarlo.

Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.

17 También amó la maldición, Así que le llegó. No se deleitó en la bendición, Por tanto ésta estuvo lejos de él.

Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!

18 Se cubrió de maldición como con su manto, Por lo cual la dejó entrar en su cuerpo como agua, Y como aceite en sus huesos.

De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;

19 Que le sea como ropa con la cual se cubra Y como cinturón que lo ate siempre.

Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.

20 Que ésta sea la recompensa de Yavé a mis acusadores Y a los que hablan mal contra mi vida.

Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!

21 Pero Tú, oh Yavé, el ʼAdonay, Trata conmigo por amor a tu Nombre. Líbrame, porque tu misericordia es buena.

Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!

22 Porque yo estoy afligido y necesitado. Mi corazón está herido dentro de mí.

Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;

23 Paso como una sombra cuando se extiende, Soy echado fuera como el saltamonte.

Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;

24 Mis rodillas están débiles a causa del ayuno, Y mi carne desfallece por falta de sustancia.

Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.

25 Fui para ellos un objeto de reproche. Cuando me miran, menean su cabeza.

Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.

26 ¡Ayúdame, oh Yavé, ʼElohim mío! ¡Sálvame según tu misericordia!

Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;

27 Que ellos entiendan que ésta es tu mano, Que Tú, oh Yavé, hiciste esto.

Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!

28 Que ellos maldigan, pero Tú, bendice. Cuando se levanten, sean avergonzados, Pero tu esclavo estará alegre.

Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;

29 Que mis acusadores sean cubiertos de deshonra, Y que ellos mismos se cubran de vergüenza como un manto.

Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!

30 Daré muchas gracias con mi boca a Yavé. En medio de muchos lo alabaré,

Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;

31 Porque Él se coloca a la mano derecha del necesitado, Para salvar su vida de los que lo juzgan.

Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!