Salmos 104
1 Bendice, alma mía, a Yavé. ¡Oh Yavé, ʼElohim mío, cuánto te has engrandecido! Estás cubierto de esplendor y majestad.
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 Te cubres como con un manto de luz. Extiendes el cielo como una cortina.
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 Él coloca sobre las aguas las vigas de sus altas moradas. Él convierte las nubes en su carroza. Él anda sobre las alas del viento.
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 Él designa los vientos como sus mensajeros, Y las llamas de fuego, como sus ministros.
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 Él estableció la tierra sobre sus cimientos Para que no sea sacudida.
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 Le colocaste como una ropa el abismo. Las aguas estaban sobre las montañas.
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 A tu reprensión huyeron, Se precipitaron al estruendo de tu trueno.
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 Subieron las montañas, Bajaron los valles al lugar que estableciste para ellos.
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 Les fijaste un límite que no traspasarán, De manera que no volverán a cubrir la tierra.
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 Él envía manantiales por los valles. Ellos fluyen entre las montañas.
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 Dan de beber a todas las bestias del campo. Mitigan su sed los asnos monteses.
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 Junto a ellos habitan las aves del cielo. Elevan voces entre las ramas.
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 Él riega las montañas desde sus altas cámaras. Con el fruto de las obras de Él está saciada la tierra.
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 Él desarrolla el pasto para el ganado, Y la vegetación para el servicio del hombre De tal modo que saque alimento de la tierra,
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 Y vino que alegra el corazón del hombre, El aceite para que brille su semblante Y el pan que sustenta la vida del hombre.
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 Los árboles de Yavé beben su savia, Los cedros del Líbano que Él plantó,
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 Donde las aves construyen sus nidos, La cigüeña, cuya casa está en los cipreses,
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 Las altas montañas para las cabras monteses, Las peñas, madrigueras de los conejos.
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 Él hizo la luna para las estaciones. El sol conoce el punto de su ocaso.
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 Pones la oscuridad y es de noche. En ella corretean todos los animales del bosque.
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 Los leoncillos rugen tras la presa Y buscan de ʼEL su comida.
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 Al salir el sol se retiran Y se echan en sus guaridas.
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 Sale el hombre a su trabajo, A su labor hasta el anochecer.
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 ¡Cuán innumerables son tus obras, oh Yavé! Hiciste todas ellas con sabiduría. La tierra está llena de tus posesiones.
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 Ahí está el grande y ancho mar, Donde hay enjambre de incontables animales, Tanto pequeños como grandes.
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 Allí navegan los barcos, [Y el ]cocodrilo que formaste para que juguetee en él.
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 Todos ellos esperan en Ti Para que les des su comida en su tiempo.
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 Les das, ellos recogen. Abres tu mano, Y se sacian con lo bueno.
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 Ocultas tu rostro Y ellos se desmayan. Les retiras su aliento, Y ellos expiran y vuelven a su polvo.
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 Envías tu aliento, Son creados, Y renuevas la superficie de la tierra.
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 ¡Sea la gloria de Yavé para siempre! ¡Que se alegre Yavé en sus obras!
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 Él mira a la tierra, Y ella tiembla, Él toca las montañas, Y ellas humean.
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 A Yavé cantaré en mi vida, Mientras tenga vida cantaré salmos a mi ʼElohim.
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 Sea agradable a Él mi meditación. Yo me regocijaré en Yavé.
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 Sean exterminados de la tierra los pecadores Y los perversos dejen de ser. ¡Bendice, alma mía, a Yavé! ¡Alaben a YA!
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
