< Salmos 102 >
1 Escucha mi oración, oh Yavé, Y llegue mi clamor a Ti.
He inoi na te ngakau mamae, i a ia e pehia ana, a maringi a wai ana tana tangi ki te aroaro o Ihowa. Whakarongo ki taku inoi, e Ihowa, kia puta atu taku tangi ki a koe.
2 No escondas de mí tu rostro en el día de mi angustia. Inclina a mí tu oído. El día cuando te invoco apresúrate a responderme.
Kaua e huna tou mata ki ahau i te ra e pouri ai ahau; whakatitahatia mai tou taringa ki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau i te ra e karanga ai ahau.
3 Porque mis días se disuelven como humo, Y mis huesos arden como una chimenea.
Ka memeha hoki oku ra ano he paoa: ka kaia oku wheua ano he motumotu.
4 Mi corazón está herido. Se marchita como la hierba. En verdad olvido comer mi pan.
Kua pakia toku ngakau, kua memenge, ano he tarutaru; i wareware ai ahau ki te kai i taku taro.
5 Por la voz de mi gemido Mis huesos se pegaron a mi carne.
Piri tonu oku iwi ki toku kiri i toku reo aue.
6 Soy semejante a la lechuza del desierto. Soy como un búho de las soledades.
He rite ahau ki te matuku i te koraha, ki te koukou i te wahi mokemoke.
7 Estoy desvelado. Me siento como pájaro solo en un tejado.
Mataara tonu ahau; toku rite kei te pihoihoi mokemoke i runga i te tuanui.
8 Mis enemigos me afrentan todo el día. Los que contra mí se enfurecen Se conjuraron contra mí.
E tawai ana oku hoariri ki ahau i te ra roa; ko te hunga e porangirangi ana mai ki ahau, ko ahau ta ratou oati.
9 He comido cenizas como pan Y mezclado mi bebida con lágrimas
Kainga ana e ahau te pungarehu ano he taro: whakananua iho toku wai inu ki te roimata.
10 A causa de tu indignación y de tu ira, Porque me levantaste y me lanzaste.
I tou riri hoki, i tou weriweri; nau hoki ahau i hapai ake, a taia atu ano ahau e koe.
11 Mis días son una sombra que se prolonga, Y me marchito como hierba.
He rite oku ra ki te atarangi e whakawairua kau ana: a kua memenge ahau ano he tarutaru.
12 Pero Tú, oh Yavé, permaneces para siempre, Y tu Nombre por todas las generaciones.
Ko koe ia, e Ihowa, ka mau tonu ake ake, ka maharatia ano koe e nga whakatupuranga katoa.
13 Te levantarás, tendrás misericordia de Sion, Porque es tiempo de tener compasión de ella, Pues llegó el tiempo señalado.
Tera koe e whakatika, e aroha ki a Hiona; kua taka mai hoki te wa, ae ra, te tino wa, hei atawhainga i a ia.
14 Ciertamente tus esclavos hallan deleite en sus piedras, Y tienen compasión del polvo de ella.
E manakohia ana hoki e au pononga ona kohatu, e awangawanga ana ki tona puehu.
15 Así las naciones temerán al Nombre de Yavé, Y todos los reyes de la tierra [temerán] tu gloria.
Penei ka wehingia te ingoa o Ihowa e nga tauiwi, tou kororia hoki e nga kingi katoa o te whenua.
16 Porque Yavé habrá edificado a Sion Será visto en su gloria.
Na Ihowa hoki i hanga a Hiona, kua kitea ia i tona kororia.
17 Ha considerado la oración de los desposeídos, Y no habrá despreciado su ruego.
Kua tahuri ia ki te inoi a te rawakore: kihai i whakahawea ki ta ratou inoi.
18 Esto será escrito para la generación venidera, Para que un pueblo que está aún por nacer alabe a YA,
Ka tuhituhia tenei mo to muri whakatupuranga: a ka whakamoemiti ki a Ihowa te iwi meake hanga.
19 Porque miró desde lo alto de su Santuario. Desde el cielo Yavé miró a la tierra
Mona i titiro iho i te tiketike o tona wahi tapu: i titiro iho a Ihowa i te rangi ki te whenua;
20 Para escuchar el gemido de los presos, Para libertar a los sentenciados a muerte.
Ki te whakarongo ki te aue a te herehere, ki te wewete i te hunga kua motuhia mo te mate;
21 Que digan en Sion la fama de Yavé Y su alabanza en Jerusalén,
Kia whakapuakina ai te ingo o Ihowa i Hiona, me te whakamoemiti ki a ia i Hiruharama;
22 Cuando los pueblos y reinos sean juntamente congregados, Para servir a Yavé.
I te huihuinga o nga iwi, o nga kingitanga, ki te mahi ki a Ihowa.
23 Él debilitó mi fuerza en el camino. Acortó mis días.
Whakangoikoretia iho e ia toku kaha i te ara: kua torutoru i a ia oku ra.
24 Digo: Oh ʼEL mío, no me levantes en la mitad de mis días. Tus años son por todas las generaciones.
I mea ahau, E toku Atua, kaua ahau e tangohia i waenganui o oku ra: kei nga whakatupuranga katoa ou tau.
25 Desde la antigüedad fundaste la tierra, Y los cielos son obra de sus manos.
Nonamata te whenua i whakaturia ai e koe, a he mahi nga rangi na ou ringa.
26 Ellos perecerán, Pero Tú permaneces. Todos ellos se desgastarán como una ropa, Como una ropa los cambiarás, Y pasarán.
Ko era e hemo atu, ko koe ia e mau tonu: ae ra, ka tawhitotia katoatia me he weweru; ka whakaputaia ketia ratou e koe ano he kakahu, a ka whakaputaia ketia.
27 Pero Tú eres el mismo, Y tus años no tendrán fin.
Ko koe ia, ko koe tonu, kahore hoki he mutunga o ou tau.
28 Los hijos de tus esclavos vivirán seguros, Y sus descendientes serán establecidos delante de Ti.
Ka whai nohoanga nga tama a au pononga, ka pumau o ratou uri ki tou aroaro.