Salmos 102

1 Escucha mi oración, oh Yavé, Y llegue mi clamor a Ti.

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 No escondas de mí tu rostro en el día de mi angustia. Inclina a mí tu oído. El día cuando te invoco apresúrate a responderme.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Porque mis días se disuelven como humo, Y mis huesos arden como una chimenea.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Mi corazón está herido. Se marchita como la hierba. En verdad olvido comer mi pan.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 Por la voz de mi gemido Mis huesos se pegaron a mi carne.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Soy semejante a la lechuza del desierto. Soy como un búho de las soledades.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Estoy desvelado. Me siento como pájaro solo en un tejado.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Mis enemigos me afrentan todo el día. Los que contra mí se enfurecen Se conjuraron contra mí.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 He comido cenizas como pan Y mezclado mi bebida con lágrimas

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 A causa de tu indignación y de tu ira, Porque me levantaste y me lanzaste.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Mis días son una sombra que se prolonga, Y me marchito como hierba.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 Pero Tú, oh Yavé, permaneces para siempre, Y tu Nombre por todas las generaciones.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Te levantarás, tendrás misericordia de Sion, Porque es tiempo de tener compasión de ella, Pues llegó el tiempo señalado.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Ciertamente tus esclavos hallan deleite en sus piedras, Y tienen compasión del polvo de ella.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Así las naciones temerán al Nombre de Yavé, Y todos los reyes de la tierra [temerán] tu gloria.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 Porque Yavé habrá edificado a Sion Será visto en su gloria.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Ha considerado la oración de los desposeídos, Y no habrá despreciado su ruego.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Esto será escrito para la generación venidera, Para que un pueblo que está aún por nacer alabe a YA,

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 Porque miró desde lo alto de su Santuario. Desde el cielo Yavé miró a la tierra

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 Para escuchar el gemido de los presos, Para libertar a los sentenciados a muerte.

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 Que digan en Sion la fama de Yavé Y su alabanza en Jerusalén,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 Cuando los pueblos y reinos sean juntamente congregados, Para servir a Yavé.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Él debilitó mi fuerza en el camino. Acortó mis días.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 Digo: Oh ʼEL mío, no me levantes en la mitad de mis días. Tus años son por todas las generaciones.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 Desde la antigüedad fundaste la tierra, Y los cielos son obra de sus manos.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Ellos perecerán, Pero Tú permaneces. Todos ellos se desgastarán como una ropa, Como una ropa los cambiarás, Y pasarán.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 Pero Tú eres el mismo, Y tus años no tendrán fin.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Los hijos de tus esclavos vivirán seguros, Y sus descendientes serán establecidos delante de Ti.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.