< Salmos 10 >
1 ¿Por qué estás lejos, oh Yavé, Y te escondes en tiempos de angustia?
Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
2 Por la arrogancia del impío el pobre es consumido. ¡Caigan en las trampas que ellos mismos inventaron!
Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
3 Porque el impío se jacta de lo que su alma ansía, Y el avaro maldice y desprecia a Yavé.
Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.
4 Con altivez de su semblante, el perverso no averigua. ʼElohim no está en sus pensamientos.
Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
5 En todo tiempo sus caminos son torcidos. Tiene tus juicios lejos de su vista. Desprecia a todos sus adversarios.
Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur.
6 Dice en su corazón: No seré conmovido. A través de todas las generaciones, no estaré en adversidad.
Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
7 Su boca está llena de maldición, engaños, opresión. Debajo de su lengua hay vejación y maldad.
Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.
8 Se sienta al acecho, cerca de las aldeas. En escondrijos asesina al inocente. Sus ojos acechan para caerle al desvalido.
Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
9 Acecha en lo encubierto, como un león desde su guarida Espera para arrebatar al pobre. Arrebata al pobre, lo atrae a su red.
Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum.
10 Se encoge, se agazapa, Y el indefenso cae en sus fuertes garras.
In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
11 Dice en su corazón: ʼEL olvidó, Escondió su rostro, no verá jamás.
Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem.
12 ¡Levántate, oh Yavé! ¡Oh ʼEL, levanta tu mano, Y no te olvides del humilde!
Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum.
13 ¿Por qué el perverso menosprecia a ʼElohim? Porque en su corazón piensa que no le pedirás cuenta.
Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
14 Sin embargo Tú lo ves, Porque observas el agravio y la vejación, Para retribuirlos con tu mano. ¡A Ti se encomienda el desvalido! ¡Tú eres el defensor del huérfano!
Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor.
15 Quebranta el brazo del malvado y del perverso. Persigue su impiedad hasta que no haya ninguna.
Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur.
16 Yavé es Rey para siempre jamás. Las naciones que ocupaban su tierra perecerán.
Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius.
17 Oh Yavé, Tú has oído el anhelo de los humildes. Fortaleces sus corazones, tienes atento tu oído
Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua:
18 A fin de vindicar a los huérfanos y a los oprimidos, Para que el hombre de la tierra no los aterrorice más.
judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.