Proverbios 8
1 ¿No clama la sabiduría, Y el entendimiento hace oír su voz?
Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
2 En las cimas de las alturas junto al camino, En las encrucijadas de los senderos, allí está ella.
Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
3 Junto a las puertas, en la entrada de la ciudad, En el acceso a las puertas, ella da voces:
Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
4 ¡Oh hombres, a ustedes clamo! Mi voz se dirige a los hijos de los hombres.
«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
5 Oh simples, aprendan prudencia. Y ustedes, insensatos, dispongan su corazón.
Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
6 Escuchen, porque diré cosas excelentes, Y abriré mis labios para cosas rectas.
Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
7 Mi boca pronunciará verdad. La maldad es repugnancia para mis labios.
Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
8 Todas las palabras de mi boca son con justicia. En ellas nada hay torcido o perverso.
Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
9 Son claras para el que entiende Y rectas para los que hallan el conocimiento.
Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
10 Reciban mi enseñanza y no plata, Conocimiento, mejor que oro fino.
Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
11 Pues mejor es la sabiduría que las perlas. Nada de lo que desees podrá compararse con ella.
Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
12 Yo, la sabiduría, moro con la prudencia, Y descubro el conocimiento y la discreción.
Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
13 El temor a Yavé es aborrecer el mal. Aborrezco la soberbia, la arrogancia, el mal camino y la boca perversa.
Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
14 Mío es el consejo y la eficiente sabiduría. Mía es la inteligencia y mía la valentía.
Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
15 Por mí reinan los reyes, Y los magistrados administran justicia.
Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
16 Por mí gobiernan los príncipes Y los nobles que juzgan la tierra.
Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
17 Yo amo a los que me aman. Me hallan los que temprano me buscan.
Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
18 Las riquezas y la honra están conmigo, Riquezas y justicia perdurables.
Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
19 Mi fruto es mejor que el oro, Aun que el oro puro, Y mi ganancia mejor que la plata escogida.
Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
20 Yo ando por camino de justicia, Por los senderos de equidad,
Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
21 Para hacer que los que me aman obtengan su heredad. Y para que yo llene sus tesoros.
Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
22 Yavé me poseía en el principio, Ya de antiguo, antes de sus obras.
Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
23 Eternamente estaba establecida, Antes de haber tierra.
Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
24 Nací antes que existieran los océanos, Antes que existieran las fuentes de muchas aguas.
Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
25 Antes que las montañas fueran fundadas, Antes de las colinas, fui yo engendrada.
Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
26 Cuando Él no había hecho la tierra, ni los campos, Ni el primer polvo del mundo.
Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
27 Cuando estableció los cielos, allí estaba yo. Cuando trazó el horizonte sobre la superficie del océano,
Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
28 Cuando afirmó los cielos arriba, Cuando afirmó las fuentes del océano,
Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
29 Cuando señaló al mar su estatuto, Para que las aguas no traspasaran su mandato, Cuando estableció los fundamentos de la tierra,
Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
30 Yo estaba junto a Él como arquitecto. Diariamente era su deleite. Me regocijaba ante Él siempre.
Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
31 Me regocijaba en su tierra habitada, Y tenía mi deleite con los hijos de los hombres.
Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
32 Ahora pues, hijos, escúchenme. Inmensamente felices los que guardan mis caminos.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
33 Atiendan la instrucción, sean sabios Y no la menosprecien.
Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
34 ¡Inmensamente feliz es el hombre que me escucha, Que vigila en mis portones cada día, Que espera en el umbral de mis entradas!
Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
35 Porque el que me halla, Halla la vida y alcanza el favor de Yavé.
Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
36 Pero el que peca contra mí, defrauda su propia alma. Todos los que me aborrecen aman la muerte.
Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
