Proverbios 7
1 Hijo mío, guarda mis palabras Y atesora mis mandamientos dentro de ti.
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Guarda mis mandamientos y vive, Y mi enseñanza como la niña de tu ojo.
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Átalos a tus dedos. Escríbelos en la tabla de tu corazón.
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Dí a la sabiduría: Tú eres mi hermana. Llama al entendimiento [tu] íntimo amigo,
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 Para que te guarden de la mujer ajena, De la seductora [que] lisonjea con sus palabras.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 Pues cuando desde la ventana de mi casa Observaba entre las celosías,
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 Vi entre los ingenuos. Observé entre los jóvenes A un joven falto de entendimiento
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 Que pasaba por la calle cerca de la esquina de ella. Caminaba en dirección a la casa de ella
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 Al anochecer, cuando ya oscurecía, En medio de la noche y la oscuridad.
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 Y ahí estaba una mujer que [salía] a encontrarlo, Astuta de corazón, vestida de prostituta,
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 Bullanguera y desenfrenada. Sus pies no pueden permanecer en casa,
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 Unas veces en las calles, otras en las plazas, Acecha en todas las esquinas.
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 Lo agarró y lo besó, Y descaradamente le dijo:
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 Prometí sacrificios de paz. Hoy pagué mis votos.
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 Por tanto salí a encontrarte, A buscar diligentemente tu rostro, y te hallé.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Preparé mi cama con colchas. La tendí con lino de Egipto.
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 Perfumé mi cama con mirra, áloes, y canela.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Ven, deleitémonos con caricias hasta el alba. Embriaguémonos de amores,
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 Porque mi esposo no está en casa. Emprendió un largo viaje.
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 Llevó consigo una bolsa de dinero. El día de luna nueva volverá a su casa.
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Lo rindió con la mucha suavidad de sus palabras. Lo sedujo con sus labios lisonjeros.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Súbitamente se fue tras ella, Como el buey al matadero, Como un venado que se enredó en la trampa,
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 Como ave que se lanza contra la red, Sin saber que le costará la vida, Hasta que una flecha le traspasa el hígado.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Ahora pues, hijos, escúchenme. Presten atención a las palabras de mi boca:
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 No dejes que tu corazón se aparte a los caminos de ella, Ni te extravíes por sus sendas.
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 Porque ella dejó muchos heridos, Y aun los más fuertes fueron asesinados por ella.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
