Proverbios 5
1 Hijo mío, atiende a mi sabiduría, E inclina tu oído a mi entendimiento,
Sine moj, slušaj mudrost moju, k razumu mojemu prigni uho svoje,
2 Para que guardes discreción Y tus labios conserven conocimiento.
Da se držiš razboritosti, i usne tvoje da hrane znanje.
3 Porque los labios de la mujer inmoral destilan miel, Y su paladar es más suave que el aceite.
Jer s usana tuðe žene kaplje med, i grlo joj je mekše od ulja;
4 Pero su propósito es amargo como el ajenjo Y agudo como espada de dos filos.
Ali joj je pošljedak gorak kao pelen, oštar kao maè s obje strane oštar.
Noge joj slaze k smrti, do pakla dopiru koraci njezini. (Sheol h7585)
6 No considera el camino de la vida. Sus sendas son inestables, pero ella no lo sabe.
Da ne bi mjerio puta životnoga, savijaju se staze njezine da ne znaš.
7 Ahora, pues, hijos, escúchenme. No se aparten de las palabras de mi boca:
Zato, djeco, poslušajte mene, i ne otstupajte od rijeèi usta mojih.
8 Aleja de ella tu camino. No te acerques a la puerta de su casa
Neka je daleko od nje put tvoj, i ne približuj se k vratima kuæe njezine,
9 No sea que des a otros tu vigor, Y tus años al cruel.
Da ne bi dao drugima slave svoje i godina svojih nemilostivome,
10 No sea que los extraños se llenen de tus fuerzas, Y tu esfuerzo se quede en casa ajena.
Da se ne bi tuðinci nasitili tvojega blaga i trud tvoj da ne bi bio u tuðoj kuæi,
11 Gemirás cuando te llegue el desenlace, Y se consuma la carne de tu cuerpo.
I da ne ridaš na pošljedak, kad se stroši meso tvoje i tijelo tvoje,
12 Entonces dirás: ¡Cómo aborrecí la corrección, Y mi corazón menospreció la reprensión!
I reèeš: kako mrzih na nastavu, i kako srce moje prezira karanje!
13 ¡No hice caso a la voz de mis maestros, Ni presté oído a mis instructores!
I ne poslušah glasa uèitelja svojih, i ne prignuh uha svojega k onima koji me uèahu!
14 Casi en la cima de todo mal estuve En medio de la asamblea y de la congregación.
Umalo ne zapadoh u svako zlo usred zbora i skupštine.
15 Bebe el agua de tu propia cisterna, Y el agua fresca de tu propio pozo.
Pij vodu iz svojega studenca i što teèe iz tvojega izvora.
16 ¿Se derramarán afuera tus manantiales, Tus corrientes de aguas por las plazas?
Neka se razlivaju tvoji izvori na polje, i potoci po ulicama.
17 ¡Sean solamente tuyos, Y no de extraños contigo!
Imaj ih sam za se, a ne tuðin s tobom.
18 Sea bendito tu manantial Y regocíjate con la esposa de tu juventud,
Blagosloven da je izvor tvoj, i veseli se ženom mladosti svoje;
19 Como hermosa venada o graciosa gacela, Sus pechos te satisfagan en todo tiempo, Y recréate siempre con su amor.
Neka ti je kao košuta mila i kao srna ljupka; dojke njezine neka te opijaju u svako doba, u ljubavi njezinoj posræi jednako.
20 ¿Por qué, hijo mío, estarás apasionado con mujer ajena, Y abrazarás el seno de una extraña?
A zašto bi, sine, posrtao za tuðinkom i golio njedra tuðoj,
21 Porque los caminos del hombre están ante los ojos de Yavé. Él observa todas sus sendas.
Kad su pred oèima Gospodu putovi svaèiji, i mjeri sve staze njegove?
22 En su propia iniquidad quedará atrapado el inicuo. Será atado con las cuerdas de su propio pecado.
Bezbožnika æe uhvatiti njegova bezakonja, i u uža grijeha svojih zaplešæe se;
23 Morirá por falta de corrección, Extraviado en la inmensidad de su locura.
Umrijeæe bez nastave, i od mnoštva ludosti svoje lutaæe.
