Proverbios 4
1 Escuchen, hijos, la instrucción de un padre Y estén atentos para adquirir entendimiento,
Çocuklarım, babanızın uyarılarına kulak verin. Dikkat edin ki anlayışlı olasınız.
2 Porque les doy buena doctrina. No abandonen mi enseñanza,
Çünkü size iyi ders veriyorum, Ayrılmayın öğrettiğimden.
3 Pues yo también fui hijo de mi padre, Afectuoso y singular delante de mi madre.
Ben bir çocukken babamın evinde, Annemin körpecik tek yavrusuyken,
4 Él me enseñaba y me decía: Retenga tu corazón mis palabras, Guarda mis mandamientos, y vivirás.
Babam bana şunu öğretti: “Söylediklerime yürekten sarıl, Buyruklarımı yerine getir ki yaşayasın.
5 Adquiere sabiduría, adquiere entendimiento. No te olvides ni te apartes de los dichos de mi boca.
Bilgeliği ve aklı sahiplen, Söylediklerimi unutma, onlardan sapma.
6 No la abandones, y ella te guardará. Ámala, y ella te protegerá.
Bilgelikten ayrılma, o seni korur. Sev onu, seni gözetir.
7 ¡Sabiduría ante todo! Adquiere sabiduría, Y sobre toda posesión adquiere entendimiento.
Bilgeliğe ilk adım onu sahiplenmektir. Bütün servetine mal olsa da akla sahip çık.
8 Exáltala, y ella te engrandecerá, Cuando la abraces te honrará.
Onu el üstünde tut, o da seni yüceltecek, Ona sarılırsan seni onurlandıracak.
9 Pondrá en tu cabeza guirnalda de gracia. Te otorgará corona de esplendor.
Başına zarif bir çelenk, Görkemli bir taç giydirecektir.”
10 Escucha, hijo mío, y recibe mis palabras, Y se te multiplicarán años de vida.
Dinle oğlum, sözlerimi benimse ki, Uzasın ömrün.
11 Te encaminé por el camino de la sabiduría Y te indiqué las sendas de rectitud.
Seni bilgelik yolunda eğitir, Doğru yollara yöneltirim.
12 Cuando camines, tus pasos no tendrán estorbo. Y si corres, no tropezarás.
Ayakların takılmadan yürür, Sürçmeden koşarsın.
13 Aférrate a la disciplina y no la dejes. Guárdala, porque ella es tu vida.
Aldığın terbiyeye sarıl, bırakma, Onu uygula, çünkü odur yaşamın.
14 No entres por el camino del perverso, Ni vayas por el sendero de los malos.
Kötülerin yoluna ayak basma, Yürüme alçakların yolunda,
15 Evítalo, no pases por él. Desvíate de él, pasa de largo.
O yoldan sakın, yakınından bile geçme, Yönünü değiştirip geç.
16 Porque ellos no duermen si no hacen daño, Y se les quita el sueño si no hacen caer [a alguien].
Çünkü kötülük etmedikçe uyuyamaz onlar, Uykuları kaçar saptırmadıkça birilerini.
17 Porque comen pan de iniquidad Y beben vino de violencia.
Yedikleri ekmek kötülük, İçtikleri şarap zorbalık ürünüdür.
18 Pero la senda de los justos es como la luz del alba, Que va en aumento hasta que el día es perfecto.
Oysa doğruların yolu şafak ışığı gibidir, Giderek öğle güneşinin parlaklığına erişir.
19 El camino de los impíos es como la oscuridad: No saben en qué tropiezan.
Kötülerin yoluysa zifiri karanlık gibidir, Neden tökezlediklerini bilmezler.
20 Hijo mío, atiende mis palabras. Inclina tu oído a mis dichos.
Oğlum, sözlerime dikkat et, Dediklerime kulak ver.
21 No se aparten de tus ojos. Guárdalos en lo profundo de tu corazón,
Aklından çıkmasın bunlar, Onları yüreğinde sakla.
22 Pues son vida a los que los hallan Y sanidad a todo su cuerpo.
Çünkü onları bulan için yaşam, Bedeni için şifadır bunlar.
23 Con toda diligencia, guarda tu corazón, Porque de él [emana] la vida.
Her şeyden önce de yüreğini koru, Çünkü yaşam ondan kaynaklanır.
24 Aparta de ti la boca perversa Y aleja de ti la falsedad de labios.
Yalan çıkmasın ağzından, Uzak tut dudaklarını sapık sözlerden.
25 Tus ojos miren de frente Y dirige tu mirada hacia lo que está delante.
Gözlerin hep ileriye baksın, Dosdoğru önüne!
26 Reflexiona en la senda de tus pies, Y sean rectos todos tus caminos.
Gideceğin yolu düzle, O zaman bütün işlerin sağlam olur.
27 No te desvíes a la derecha ni a la izquierda. Aparta tu pie del mal.
Sapma sağa sola, Ayağını kötülükten uzak tut.
