< Proverbios 18 >

1 El que se desvía busca su propio deseo, Y se enfada contra todo consejo.
Occasiones quaerit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
2 El necio no se deleita en el entendimiento, Sino solo en exponer lo que piensa.
Non recipit stultus verba prudentiae: nisi ea dixeris quae versantur in corde eius.
3 Cuando viene la impiedad viene también el desprecio, Y con la deshonra viene la afrenta.
Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit: sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 Las palabras de la boca de un hombre son aguas profundas, Torrente caudaloso es la fuente de la sabiduría.
Aqua profunda verba ex ore viri: et torrens redundans fons sapientiae.
5 No es bueno mostrar preferencia por el perverso, Para desviar al justo en el juicio.
Accipere personam impii in iudicio non est bonum, ut declines a veritate iudicii.
6 Los labios del necio traen contienda, Y su boca clama por azotes.
Labia stulti miscent se rixis: et os eius iurgia provocat.
7 La boca del necio es su ruina, Y sus labios, trampa para su alma.
Os stulti contritio eius: et labia ipsius, ruina animae eius.
8 Las palabras del chismoso son como delicados manjares Que penetran hasta el fondo de sus órganos internos.
Verba bilinguis, quasi simplicia: et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum deiicit timor: animae autem effeminatorum esurient.
9 El negligente en su obra es hermano del disipador.
Qui mollis et dissolutus est in opere suo, frater est sua opera dissipantis.
10 Torre fuerte es el Nombre de Yavé. A ella corre el justo y está a salvo.
Turris fortissima, nomen Domini: ad ipsam currit iustus, et exaltabitur.
11 Las riquezas del rico son su ciudad fortificada, Como un alto muro en su imaginación.
Substantia divitis urbs roboris eius, et quasi murus validus circumdans eum.
12 Antes del quebrantamiento el corazón del hombre es altivo, Y antes de la honra está la humildad.
Antequam conteratur, exaltatur cor hominis: et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Al que responde antes de escuchar, Le es insensatez y deshonra.
Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 El buen ánimo del hombre soporta su enfermedad, Pero el ánimo abatido, ¿quién lo soportará?
Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam: spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
15 El corazón del entendido adquiere conocimiento, Y conocimiento busca el oído de los sabios.
Cor prudens possidebit scientiam: et auris sapientium quaerit doctrinam.
16 El regalo de un hombre le abre camino Y lo conduce a la presencia de los grandes.
Donum hominis dilatat viam eius, et ante principes spatium ei facit.
17 El primero que se defiende parece ser justo, Hasta que llega su prójimo y lo investiga.
Iustus, prior est accusator sui: venit amicus eius, et investigabit eum.
18 Echar suerte pone fin a la disputa, Y decide entre los poderosos.
Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque diiudicat.
19 El hermano ofendido es más tenaz que ciudad fuerte, Y los litigios, más que los cerrojos de una fortaleza.
Frater, qui adiuvatur a fratre, quasi civitas firma: et iudicia quasi vectes urbium.
20 Con el fruto de la boca del hombre llenará su estómago. Con el producto de sus labios se saciará.
De fructu oris viri replebitur venter eius: et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 La muerte y la vida están en poder de la boca. El que la ama comerá su fruto.
Mors, et vita in manu linguae: qui diligunt eam, comedent fructus eius.
22 El que halla esposa halla el bien, Y alcanza el favor de Yavé.
Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum: et hauriet iucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam, expellit bonum: qui autem tenet adulteram, stultus est et insipiens.
23 El pobre se expresa con súplicas, El rico responde con durezas.
Cum obsecrationibus loquitur pauper: et dives effabitur rigide.
24 Hay amigos que causan ruina al hombre, Pero hay un amigo más fiel que un hermano.
Vir amicabilis ad societatem, magis amicus erit, quam frater.

< Proverbios 18 >