Job 9
1 Entonces Job respondió:
Ijob respondis kaj diris:
2 Ciertamente yo sé que es así. ¿Pero cómo puede un hombre justificarse ante ʼElohim?
Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Aunque uno quiera disputar con Él, no le podría responder una vez entre 1.000.
Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
4 Él es sabio de corazón y poderoso en fortaleza. ¿Quién se endureció contra Él y salió ileso?
Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
5 Arranca las montañas con su furor, y no saben quién las trastornó.
Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 Sacude la tierra de su lugar y estremece sus columnas.
Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
7 Él manda al sol, y no brilla. Coloca sello a las estrellas.
Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 Él solo extendió el cielo, y camina sobre las olas del mar.
Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
9 Él hizo la Osa, el Orión, las Pléyades y las secretas cámaras del sur.
Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 Él hace cosas grandiosas, inescrutables, y maravillas incontables.
Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
11 Ciertamente pasa junto a mí y no lo veo. Si pasa adelante de mí, no lo percibo.
Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
12 Si Él arrebata, ¿quién lo resistirá? ¿Quién le dirá: Qué haces?
Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 ʼElohim no reprime su ira. Bajo Él se abaten los que ayudan a los soberbios.
Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
14 ¡Cuánto menos yo puedo replicarle, al rebuscar palabras frente a Él!
Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
15 A Él yo, aunque sea recto, no me atrevo a responder. Más bien imploro la clemencia de mi Juez.
Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
16 Si lo invoco, y Él me responde, no podría creer que me oye.
Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
17 Porque me quebranta con una tormenta y multiplica mis heridas sin causa.
Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 No me deja recuperar aliento, mas bien me llena de amarguras.
Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
19 Si apelo a la fuerza, ¡ciertamente Él es poderoso! Y si acudo al juicio, ¿quién lo convocará?
Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
20 Si me declaro justo, mi boca me condenará. Aunque sea intachable, Él me declarará perverso.
Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 Soy intachable, sin embargo, no me conozco a mí mismo. Desprecio mi vida.
Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 Todo es una misma cosa. Por tanto digo: Él destruye al intachable y al perverso.
Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
23 Si el azote mata de repente, Él se burla de la desesperación del inocente.
Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
24 La tierra es entregada en manos de los perversos. Él cubre los semblantes de sus jueces. Si no es así, ¿entonces, quién?
La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 Mis días son más veloces que un corredor. Huyeron. No vieron el bien.
Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 Se deslizaron como botes de junco, como el águila que se lanza sobre su presa.
Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
27 Si digo: Olvidaré mi queja, mudaré mi semblante y me alegraré,
Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 entonces me turban todos mis dolores. Sé que no me tendrás como inocente,
Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 y que soy declarado perverso. ¿Para qué entonces me fatigo en vano?
Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 Aunque me lave con agua de nieve, y limpie mis manos con lejía,
Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 aún me hundirás en el lodo, y mis ropas me repugnarán.
Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 Porque Él no es hombre como yo para que le responda, y vayamos juntos a juicio.
Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
33 No hay un árbitro entre nosotros que coloque su mano entre los dos,
Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
34 que quite su vara de sobre mí para que no me espante su terror.
Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 Entonces yo hablaría y no le temería. Pero yo mismo no estoy en esa condición.
Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.
