Job 9
1 Entonces Job respondió:
Job progovori i reče:
2 Ciertamente yo sé que es así. ¿Pero cómo puede un hombre justificarse ante ʼElohim?
“Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?
3 Aunque uno quiera disputar con Él, no le podría responder una vez entre 1.000.
Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.
4 Él es sabio de corazón y poderoso en fortaleza. ¿Quién se endureció contra Él y salió ileso?
Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?
5 Arranca las montañas con su furor, y no saben quién las trastornó.
On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.
6 Sacude la tierra de su lugar y estremece sus columnas.
Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.
7 Él manda al sol, y no brilla. Coloca sello a las estrellas.
Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.
8 Él solo extendió el cielo, y camina sobre las olas del mar.
Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.
9 Él hizo la Osa, el Orión, las Pléyades y las secretas cámaras del sur.
Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.
10 Él hace cosas grandiosas, inescrutables, y maravillas incontables.
Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.
11 Ciertamente pasa junto a mí y no lo veo. Si pasa adelante de mí, no lo percibo.
Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.
12 Si Él arrebata, ¿quién lo resistirá? ¿Quién le dirá: Qué haces?
Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'
13 ʼElohim no reprime su ira. Bajo Él se abaten los que ayudan a los soberbios.
Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.
14 ¡Cuánto menos yo puedo replicarle, al rebuscar palabras frente a Él!
Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?
15 A Él yo, aunque sea recto, no me atrevo a responder. Más bien imploro la clemencia de mi Juez.
I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.
16 Si lo invoco, y Él me responde, no podría creer que me oye.
A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.
17 Porque me quebranta con una tormenta y multiplica mis heridas sin causa.
Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.
18 No me deja recuperar aliento, mas bien me llena de amarguras.
Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!
19 Si apelo a la fuerza, ¡ciertamente Él es poderoso! Y si acudo al juicio, ¿quién lo convocará?
Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?
20 Si me declaro justo, mi boca me condenará. Aunque sea intachable, Él me declarará perverso.
Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.
21 Soy intachable, sin embargo, no me conozco a mí mismo. Desprecio mi vida.
A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!
22 Todo es una misma cosa. Por tanto digo: Él destruye al intachable y al perverso.
Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.
23 Si el azote mata de repente, Él se burla de la desesperación del inocente.
I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.
24 La tierra es entregada en manos de los perversos. Él cubre los semblantes de sus jueces. Si no es así, ¿entonces, quién?
U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?
25 Mis días son más veloces que un corredor. Huyeron. No vieron el bien.
Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'
26 Se deslizaron como botes de junco, como el águila que se lanza sobre su presa.
K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.
27 Si digo: Olvidaré mi queja, mudaré mi semblante y me alegraré,
Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,
28 entonces me turban todos mis dolores. Sé que no me tendrás como inocente,
od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.
29 y que soy declarado perverso. ¿Para qué entonces me fatigo en vano?
Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.
30 Aunque me lave con agua de nieve, y limpie mis manos con lejía,
Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,
31 aún me hundirás en el lodo, y mis ropas me repugnarán.
u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!
32 Porque Él no es hombre como yo para que le responda, y vayamos juntos a juicio.
Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.
33 No hay un árbitro entre nosotros que coloque su mano entre los dos,
Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,
34 que quite su vara de sobre mí para que no me espante su terror.
da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!
35 Entonces yo hablaría y no le temería. Pero yo mismo no estoy en esa condición.
Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!
