Job 6

1 Entonces Job respondió:

I odpowiedział Ijob, a rzekł:

2 ¡Oh, si se pesara mi angustia, y se pusiera igualmente en balanza juntamente con mi ruina!

O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

3 ¡Pesarían ahora más que la arena del mar! Por eso mis palabras fueron precipitadas,

Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

4 porque en mí están clavadas las flechas de ʼEL-Shadday. Mi espíritu sorbe su veneno, y terrores de ʼElohim me combaten.

Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 ¿Rebuzca el asno montés junto a la hierba? ¿Muge el buey junto a su pasto?

Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

6 ¿Se comerá lo insípido sin sal? ¿Hay sabor en la clara del huevo?

Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

7 Las cosas que mi alma rehusaba tocar son ahora mi alimento nauseabundo.

Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

8 ¡Quién me diera obtener mi petición, y que ʼElohim me otorgue lo que tanto anhelo!

Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

9 ¡Que ʼElohim se digne aplastarme, que suelte su mano y acabe conmigo!

Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

10 Eso sería mi consuelo, y aun en medio de mi dolor que no da tregua, saltaría de gozo, porque no negué las Palabras del Santo.

Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

11 ¿Cuál es mi fuerza para seguir esperando? ¿Cuál es mi propósito para que tenga aún paciencia?

Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

12 ¿Es mi fortaleza como la de las piedras, o mi cuerpo es de bronce?

Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

13 ¿Puedo sostenerme sobre nada? ¿No fue todo auxilio alejado de mí?

Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

14 Para el hombre desconsolado debe haber bondad de su amigo, a fin de que no abandone el temor a ʼEL-Shadday.

Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

15 Mis hermanos me traicionaron como un torrente. Pasan como corrientes impetuosas

Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

16 que van turbias a causa del deshielo, y la nieve que se deshace en ellas.

Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

17 En el tiempo del calor se desvanecen. Al calentarse desaparecen, se extinguen de su lugar.

Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

18 Se apartan de la senda de su rumbo, van menguando y se pierden.

Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

19 Las caravanas de Temán fijan su mirada en ellas, los viajeros de Sabá tienen su esperanza en ellas,

Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

20 pero son avergonzados en su esperanza, pues llegan hasta ellas y quedan defraudados.

Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

21 En verdad ustedes son ahora como ellos. Ven un terror y temen.

Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

22 ¿Yo les dije: Tráiganme algo? ¿O: Paguen de su hacienda por mí?

Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

23 ¿O: Líbrenme de la mano del enemigo? ¿O: Rescátenme del poder del opresor?

I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

24 Instrúyeme y me callaré. Hazme entender en qué erré.

Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

25 ¡Cuán dolorosas son las palabras honestas! ¿Pero qué prueba su reprensión?

O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

26 ¿Piensan ustedes censurar palabras y los dichos de un desesperado que son como el viento?

Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

27 Ustedes aun echan suertes sobre los huérfanos y regatean con su amigo.

I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

28 Ahora pues, dígnense mirarme y opinen si miento delante de ustedes.

Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

29 Les ruego que desistan. Que no haya iniquidad. Sí, que mi justicia aún permanezca.

Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

30 ¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿Mi paladar no distingue lo destructivo?

A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?