Job 6
1 Entonces Job respondió:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 ¡Oh, si se pesara mi angustia, y se pusiera igualmente en balanza juntamente con mi ruina!
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 ¡Pesarían ahora más que la arena del mar! Por eso mis palabras fueron precipitadas,
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 porque en mí están clavadas las flechas de ʼEL-Shadday. Mi espíritu sorbe su veneno, y terrores de ʼElohim me combaten.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 ¿Rebuzca el asno montés junto a la hierba? ¿Muge el buey junto a su pasto?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 ¿Se comerá lo insípido sin sal? ¿Hay sabor en la clara del huevo?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 Las cosas que mi alma rehusaba tocar son ahora mi alimento nauseabundo.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 ¡Quién me diera obtener mi petición, y que ʼElohim me otorgue lo que tanto anhelo!
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 ¡Que ʼElohim se digne aplastarme, que suelte su mano y acabe conmigo!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 Eso sería mi consuelo, y aun en medio de mi dolor que no da tregua, saltaría de gozo, porque no negué las Palabras del Santo.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 ¿Cuál es mi fuerza para seguir esperando? ¿Cuál es mi propósito para que tenga aún paciencia?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 ¿Es mi fortaleza como la de las piedras, o mi cuerpo es de bronce?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 ¿Puedo sostenerme sobre nada? ¿No fue todo auxilio alejado de mí?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 Para el hombre desconsolado debe haber bondad de su amigo, a fin de que no abandone el temor a ʼEL-Shadday.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 Mis hermanos me traicionaron como un torrente. Pasan como corrientes impetuosas
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 que van turbias a causa del deshielo, y la nieve que se deshace en ellas.
17 En el tiempo del calor se desvanecen. Al calentarse desaparecen, se extinguen de su lugar.
18 Se apartan de la senda de su rumbo, van menguando y se pierden.
19 Las caravanas de Temán fijan su mirada en ellas, los viajeros de Sabá tienen su esperanza en ellas,
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 pero son avergonzados en su esperanza, pues llegan hasta ellas y quedan defraudados.
21 En verdad ustedes son ahora como ellos. Ven un terror y temen.
22 ¿Yo les dije: Tráiganme algo? ¿O: Paguen de su hacienda por mí?
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 ¿O: Líbrenme de la mano del enemigo? ¿O: Rescátenme del poder del opresor?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 Instrúyeme y me callaré. Hazme entender en qué erré.
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 ¡Cuán dolorosas son las palabras honestas! ¿Pero qué prueba su reprensión?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 ¿Piensan ustedes censurar palabras y los dichos de un desesperado que son como el viento?
27 Ustedes aun echan suertes sobre los huérfanos y regatean con su amigo.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 Ahora pues, dígnense mirarme y opinen si miento delante de ustedes.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Les ruego que desistan. Que no haya iniquidad. Sí, que mi justicia aún permanezca.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 ¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿Mi paladar no distingue lo destructivo?
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
