Job 6
1 Entonces Job respondió:
A Job progovori i reče:
2 ¡Oh, si se pesara mi angustia, y se pusiera igualmente en balanza juntamente con mi ruina!
“O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!
3 ¡Pesarían ahora más que la arena del mar! Por eso mis palabras fueron precipitadas,
Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.
4 porque en mí están clavadas las flechas de ʼEL-Shadday. Mi espíritu sorbe su veneno, y terrores de ʼElohim me combaten.
Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.
5 ¿Rebuzca el asno montés junto a la hierba? ¿Muge el buey junto a su pasto?
TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?
6 ¿Se comerá lo insípido sin sal? ¿Hay sabor en la clara del huevo?
Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?
7 Las cosas que mi alma rehusaba tocar son ahora mi alimento nauseabundo.
Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.
8 ¡Quién me diera obtener mi petición, y que ʼElohim me otorgue lo que tanto anhelo!
O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!
9 ¡Que ʼElohim se digne aplastarme, que suelte su mano y acabe conmigo!
O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!
10 Eso sería mi consuelo, y aun en medio de mi dolor que no da tregua, saltaría de gozo, porque no negué las Palabras del Santo.
Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.
11 ¿Cuál es mi fuerza para seguir esperando? ¿Cuál es mi propósito para que tenga aún paciencia?
Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?
12 ¿Es mi fortaleza como la de las piedras, o mi cuerpo es de bronce?
Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?
13 ¿Puedo sostenerme sobre nada? ¿No fue todo auxilio alejado de mí?
Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?
14 Para el hombre desconsolado debe haber bondad de su amigo, a fin de que no abandone el temor a ʼEL-Shadday.
Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.
15 Mis hermanos me traicionaron como un torrente. Pasan como corrientes impetuosas
Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.
16 que van turbias a causa del deshielo, y la nieve que se deshace en ellas.
Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;
17 En el tiempo del calor se desvanecen. Al calentarse desaparecen, se extinguen de su lugar.
al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.
18 Se apartan de la senda de su rumbo, van menguando y se pierden.
Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.
19 Las caravanas de Temán fijan su mirada en ellas, los viajeros de Sabá tienen su esperanza en ellas,
Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.
20 pero son avergonzados en su esperanza, pues llegan hasta ellas y quedan defraudados.
A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.
21 En verdad ustedes son ahora como ellos. Ven un terror y temen.
U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.
22 ¿Yo les dije: Tráiganme algo? ¿O: Paguen de su hacienda por mí?
Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;
23 ¿O: Líbrenme de la mano del enemigo? ¿O: Rescátenme del poder del opresor?
iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'
24 Instrúyeme y me callaré. Hazme entender en qué erré.
Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.
25 ¡Cuán dolorosas son las palabras honestas! ¿Pero qué prueba su reprensión?
O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?
26 ¿Piensan ustedes censurar palabras y los dichos de un desesperado que son como el viento?
Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!
27 Ustedes aun echan suertes sobre los huérfanos y regatean con su amigo.
Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?
28 Ahora pues, dígnense mirarme y opinen si miento delante de ustedes.
U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.
29 Les ruego que desistan. Que no haya iniquidad. Sí, que mi justicia aún permanezca.
Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!
30 ¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿Mi paladar no distingue lo destructivo?
Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?
