Job 41
1 ¿Puedes tú sacar con un anzuelo el cocodrilo, atar con una cuerda su lengua?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 ¿Pondrás una soga en su nariz, y perforarás con garfio su quijada?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 ¿Se acercará a ti con palabras sumisas o te hablará con lisonjas?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 ¿Hará un pacto contigo para que lo tomes como esclavo perpetuo?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 ¿Jugarás con él como con un pájaro? ¿Lo atarás para entretener a tus niñas?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 ¿Los comerciantes harán negocio por él? ¿Lo cortarán en trozos entre los mercaderes?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 ¿Podrás abrirle el cuero con lancetas, o su cabeza con arpones?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Pon tu mano sobre él. Recuerda la batalla con él. No lo volverás a hacer.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Ciertamente la esperanza de esta pelea queda frustrada. Un hombre desfallece con solo verlo.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Nadie se atreve a despertarlo. ¿Entonces quién puede estar en pie delante de Mí?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 ¿Quién me dio primero a Mí, para que Yo le restituya? Todo lo que hay debajo del cielo es mío.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 No guardaré silencio acerca de sus miembros, ni de su gran fuerza ni de su excelente figura.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 ¿Quién levanta la primera capa de su envoltura y penetra a través de su doble coraza?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 ¿Quién abre la parte posterior de su boca rodeada de dientes espantosos?
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Sus fuertes escamas son su orgullo, cerradas entre sí como firme sello,
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 tan unidas la una con la otra que ni el aire pasa entre ellas.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Están soldadas, cada una a su vecina, trabadas entre sí, no se pueden separar.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Su estornudo lanza destellos de luz. Sus ojos son como los párpados de la aurora.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 De la parte posterior de su boca salen llamaradas y se escapan centellas de fuego.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 De sus fosas nasales sale vapor como el de una olla que hierve al fuego.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Su aliento enciende los carbones. Salen llamaradas de las partes posteriores de su boca.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 En su nuca se asienta la fuerza. Ante él cunde el terror.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Los pliegues de su carne son compactos. Están firmes en él y no se mueven.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Su corazón es duro como la piedra, como la piedra inferior de un molino.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Cuando se levanta, tiemblan los valientes, y por el quebrantamiento, retroceden.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 La espada no lo alcanza, ni la lanza, ni la lanceta, ni la flecha, ni la lanza arrojadiza.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Para él el hierro es como pasto, y el bronce, madera carcomida.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 No lo ahuyentan las flechas. Las piedras de la honda le son como rastrojo.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Los garrotes le son como hojarasca. Se burla del brillo del arma arrojadiza.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Por debajo tiene conchas puntiagudas, se extiende como un trillo sobre el lodo.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Hace lo profundo del mar hervir como una olla. Lo convierte como una olla de ungüento.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Detrás de él brilla una estela de agua como barba encanecida.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Nada hay semejante a él sobre la tierra. Fue hecho exento de temor.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Menosprecia todo lo elevado. Es rey de todos los hijos del orgullo.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
