Job 4
1 Entonces intervino Elifaz temanita:
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: |
2 Si intentamos razonar contigo te será molesto. Pero, ¿quién puede refrenarse de hablar?
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. |
3 Ciertamente tú enseñabas a muchos y fortalecías las manos débiles.
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. |
4 Tus palabras levantaban al que tropezaba y afirmabas las rodillas decaídas.
5 Pero ahora te sucede a ti. Te desalientas, te tocó a ti y te turbas.
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. |
6 ¿No es tu temor a ʼElohim tu confianza, y la integridad de tus procedimientos tu esperanza?
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ |
7 Te ruego que recuerdes: ¿Quién pereció jamás por ser inocente? ¿Dónde fueron destruidos los rectos?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ |
8 Según veo, los que aran iniquidad y siembran aflicción, las cosechan.
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. |
9 Por el aliento de ʼElohim perecen, y por el soplo de su ira son consumidos.
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. |
10 El rugido del león, la voz fiera de la leona y los dientes de sus cachorros son quebrados.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. |
11 El león viejo perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. |
12 Entonces un mensaje me llegó a hurtadillas, y mi oído percibió un susurro de él
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. |
13 en inquietantes visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres.
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. |
14 Un terror se apoderó de mí, y todos mis huesos se estremecieron.
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. |
15 Al pasar un espíritu frente a mí se eriza el pelo de mi cuerpo.
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! |
16 Se detiene, pero no distingo su semblante. Una apariencia está delante de mis ojos, hay silencio… y oigo una voz reposada:
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: |
17 ¿Será el hombre más justo que ʼElohim? ¿El hombre, más puro que su Hacedor?
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ |
18 Ciertamente en sus esclavos no confía, y a sus ángeles atribuye insensatez.
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، |
19 ¡Cuánto más los que viven en casas de barro cimentadas en el polvo serán desmenuzados por la polilla!
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. |
20 Entre la mañana y la tarde son destruidos, y sin que alguno se dé cuenta, perecen para siempre.
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. |
21 ¿No les son arrancadas las cuerdas de sus tiendas? En ellas mueren, pero no adquirieron sabiduría.
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» |
