Job 4
1 Entonces intervino Elifaz temanita:
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 Si intentamos razonar contigo te será molesto. Pero, ¿quién puede refrenarse de hablar?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Ciertamente tú enseñabas a muchos y fortalecías las manos débiles.
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Tus palabras levantaban al que tropezaba y afirmabas las rodillas decaídas.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 Pero ahora te sucede a ti. Te desalientas, te tocó a ti y te turbas.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 ¿No es tu temor a ʼElohim tu confianza, y la integridad de tus procedimientos tu esperanza?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Te ruego que recuerdes: ¿Quién pereció jamás por ser inocente? ¿Dónde fueron destruidos los rectos?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 Según veo, los que aran iniquidad y siembran aflicción, las cosechan.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 Por el aliento de ʼElohim perecen, y por el soplo de su ira son consumidos.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 El rugido del león, la voz fiera de la leona y los dientes de sus cachorros son quebrados.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 El león viejo perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Entonces un mensaje me llegó a hurtadillas, y mi oído percibió un susurro de él
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 en inquietantes visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres.
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Un terror se apoderó de mí, y todos mis huesos se estremecieron.
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Al pasar un espíritu frente a mí se eriza el pelo de mi cuerpo.
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 Se detiene, pero no distingo su semblante. Una apariencia está delante de mis ojos, hay silencio… y oigo una voz reposada:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 ¿Será el hombre más justo que ʼElohim? ¿El hombre, más puro que su Hacedor?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Ciertamente en sus esclavos no confía, y a sus ángeles atribuye insensatez.
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 ¡Cuánto más los que viven en casas de barro cimentadas en el polvo serán desmenuzados por la polilla!
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 Entre la mañana y la tarde son destruidos, y sin que alguno se dé cuenta, perecen para siempre.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 ¿No les son arrancadas las cuerdas de sus tiendas? En ellas mueren, pero no adquirieron sabiduría.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
