Job 39
1 ¿Sabes tú cuándo paren las cabras monteses? ¿Asististe al parto de las venadas?
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 ¿Puedes contar los meses de su preñez y saber el tiempo cuando paren?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 Se encorvan, expulsan sus crías, se libran de sus dolores de parto.
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Sus crías crecen, se fortalecen, salen a campo abierto y no vuelven.
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 ¿Quién dio al asno montés su libertad? ¿Quién soltó las ataduras del rebuznante,
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 a cual di el desierto como hogar y tierra salitrosa como vivienda?
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 Se burla del bullicio de la ciudad y no obedece los gritos del arriero,
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 explora las montañas en busca de su pasto y rastrea toda cosa verde.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 ¿Consentirá el búfalo en ser tu esclavo o pasará la noche en tu establo?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 ¿Atarás al búfalo al arado con cuerdas? ¿Rastrillará los valles tras ti?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 ¿Confiarás en él porque es robusto y dejarás tu labor a su cuidado?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 ¿Confiarás en él para que te traiga tu cosecha y reúna el grano en tu era?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 Las alas del avestruz se agitan alegres, ¿pero son las alas y el plumaje del amor?
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 Abandona sus huevos en la tierra, en el polvo los calienta
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 y se olvida que un pie puede aplastarlos o una bestia salvaje pisotearlos.
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 Es cruel con sus polluelos como si no fueran suyos. No le importa que se pierda su fatiga,
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 porque ʼEloah lo privó de sabiduría y no lo dotó de entendimiento.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 Pero cuando se yergue en alto, se burla del caballo y su jinete.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 ¿Diste al caballo su fuerza? ¿Cubriste tú su cuello con una melena?
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 ¿Lo harás brincar como langosta? Su majestuoso resoplido es terrible,
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 escarba en el valle, se regocija en su fuerza, sale a encontrarse con las armas,
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 se ríe del miedo y no se espanta ni retrocede ante la espada.
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 La flecha resuena contra él. Fulguran lanzas y arma arrojadiza,
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 con ímpetu y furor devora la distancia, sin que le importe el sonido de la trompeta.
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 Parece que dice entre clarines: ¡Ea! Olfatea desde lejos la batalla, el grito de los comandantes y el grito de guerra.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 ¿Vuela el halcón y extiende sus alas hacia el sur por tu sabiduría?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 ¿Por tu mandato se remonta el águila y pone su nido en la altura?
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 Vive y tiene su habitación en la roca, en la cumbre del peñasco, en lugar inaccesible.
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 Desde allí acecha la presa. Sus ojos la divisan desde muy lejos.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 Sus polluelos chupan la sangre. Donde hay carroña, allí está ella.
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
