Job 39
1 ¿Sabes tú cuándo paren las cabras monteses? ¿Asististe al parto de las venadas?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 ¿Puedes contar los meses de su preñez y saber el tiempo cuando paren?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 Se encorvan, expulsan sus crías, se libran de sus dolores de parto.
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Sus crías crecen, se fortalecen, salen a campo abierto y no vuelven.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 ¿Quién dio al asno montés su libertad? ¿Quién soltó las ataduras del rebuznante,
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 a cual di el desierto como hogar y tierra salitrosa como vivienda?
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Se burla del bullicio de la ciudad y no obedece los gritos del arriero,
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 explora las montañas en busca de su pasto y rastrea toda cosa verde.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 ¿Consentirá el búfalo en ser tu esclavo o pasará la noche en tu establo?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 ¿Atarás al búfalo al arado con cuerdas? ¿Rastrillará los valles tras ti?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 ¿Confiarás en él porque es robusto y dejarás tu labor a su cuidado?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 ¿Confiarás en él para que te traiga tu cosecha y reúna el grano en tu era?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 Las alas del avestruz se agitan alegres, ¿pero son las alas y el plumaje del amor?
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 Abandona sus huevos en la tierra, en el polvo los calienta
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 y se olvida que un pie puede aplastarlos o una bestia salvaje pisotearlos.
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Es cruel con sus polluelos como si no fueran suyos. No le importa que se pierda su fatiga,
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 porque ʼEloah lo privó de sabiduría y no lo dotó de entendimiento.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 Pero cuando se yergue en alto, se burla del caballo y su jinete.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 ¿Diste al caballo su fuerza? ¿Cubriste tú su cuello con una melena?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 ¿Lo harás brincar como langosta? Su majestuoso resoplido es terrible,
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 escarba en el valle, se regocija en su fuerza, sale a encontrarse con las armas,
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 se ríe del miedo y no se espanta ni retrocede ante la espada.
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 La flecha resuena contra él. Fulguran lanzas y arma arrojadiza,
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 con ímpetu y furor devora la distancia, sin que le importe el sonido de la trompeta.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 Parece que dice entre clarines: ¡Ea! Olfatea desde lejos la batalla, el grito de los comandantes y el grito de guerra.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 ¿Vuela el halcón y extiende sus alas hacia el sur por tu sabiduría?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 ¿Por tu mandato se remonta el águila y pone su nido en la altura?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 Vive y tiene su habitación en la roca, en la cumbre del peñasco, en lugar inaccesible.
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 Desde allí acecha la presa. Sus ojos la divisan desde muy lejos.
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 Sus polluelos chupan la sangre. Donde hay carroña, allí está ella.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
