Job 39
1 ¿Sabes tú cuándo paren las cabras monteses? ¿Asististe al parto de las venadas?
Znaš li kako se legu divokoze? Vidje li kako se mlade košute?
2 ¿Puedes contar los meses de su preñez y saber el tiempo cuando paren?
Izbroji li koliko nose mjeseci, znaš li u koje doba se omlade?
3 Se encorvan, expulsan sus crías, se libran de sus dolores de parto.
Sagnuvši se, polegu lanad svoju i breme usred pustinje odlažu,
4 Sus crías crecen, se fortalecen, salen a campo abierto y no vuelven.
a kad im porod ojača, poraste, ostave ga i ne vraćaju mu se.
5 ¿Quién dio al asno montés su libertad? ¿Quién soltó las ataduras del rebuznante,
Tko dade divljem magarcu slobodu i tko to oglav skinu njemu s glave?
6 a cual di el desierto como hogar y tierra salitrosa como vivienda?
U zavičaj mu dadoh ja pustinju i polja slana da ondje živuje.
7 Se burla del bullicio de la ciudad y no obedece los gritos del arriero,
Buci gradova on se podruguje i ne sluša goničevih povika.
8 explora las montañas en busca de su pasto y rastrea toda cosa verde.
Luta brdima, svojim pašnjacima, u potrazi za zeleni svakakvom.
9 ¿Consentirá el búfalo en ser tu esclavo o pasará la noche en tu establo?
Možeš li slugom učinit' bivola, zadržat' ga noć jednu za jaslama?
10 ¿Atarás al búfalo al arado con cuerdas? ¿Rastrillará los valles tras ti?
Možeš li njega za brazdu prikovat' da ralo vuče po docima tvojim?
11 ¿Confiarás en él porque es robusto y dejarás tu labor a su cuidado?
Možeš li se osloniti na njega jer je njegova snaga prevelika i prepustit' mu težak svoj posao?
12 ¿Confiarás en él para que te traiga tu cosecha y reúna el grano en tu era?
Misliš li tebi da će se vratiti i na gumno ti dotjerati žito?
13 Las alas del avestruz se agitan alegres, ¿pero son las alas y el plumaje del amor?
Krilima svojim noj trepće radosno, iako krila oskudnih i perja.
14 Abandona sus huevos en la tierra, en el polvo los calienta
On svoja jaja na zemlji ostavlja, povjerava ih pijesku da ih grije,
15 y se olvida que un pie puede aplastarlos o una bestia salvaje pisotearlos.
ne mareć' što ih zgazit' može noga ili nekakva divlja zvijer zgnječiti.
16 Es cruel con sus polluelos como si no fueran suyos. No le importa que se pierda su fatiga,
S nojićima k'o s tuđima postupa; što mu je trud zaludu, on ne mari.
17 porque ʼEloah lo privó de sabiduría y no lo dotó de entendimiento.
Jer Bog je njega lišio pameti, nije mu dao nikakva razbora.
18 Pero cuando se yergue en alto, se burla del caballo y su jinete.
Ali kada na let krila raširi, tada se ruga konju i konjaniku.
19 ¿Diste al caballo su fuerza? ¿Cubriste tú su cuello con una melena?
Zar si ti konja obdario snagom zar si mu ti vrat grivom ukrasio?
20 ¿Lo harás brincar como langosta? Su majestuoso resoplido es terrible,
Zar ti činiš da skače k'o skakavac, da u strah svakog nagoni hrzanjem?
21 escarba en el valle, se regocija en su fuerza, sale a encontrarse con las armas,
Kopitom zemlju veselo raskapa, neustrašivo srlja na oružje.
22 se ríe del miedo y no se espanta ni retrocede ante la espada.
Strahu se ruga, ničeg se ne boji, ni pred mačem uzmaknuti neće.
23 La flecha resuena contra él. Fulguran lanzas y arma arrojadiza,
Na sapima mu zvekeće tobolac, koplje sijeva i ubojna sulica.
24 con ímpetu y furor devora la distancia, sin que le importe el sonido de la trompeta.
Bijesan i nestrpljiv guta prostore; kad rog zasvira, tko će ga zadržat':
25 Parece que dice entre clarines: ¡Ea! Olfatea desde lejos la batalla, el grito de los comandantes y el grito de guerra.
na svaki zvuk roga on zarže: Ha! Izdaleka on ljuti boj već njuši, viku bojnu i poklič vojskovođa.
26 ¿Vuela el halcón y extiende sus alas hacia el sur por tu sabiduría?
Zar po promislu tvojem lijeće soko i prema jugu krila svoja širi?
27 ¿Por tu mandato se remonta el águila y pone su nido en la altura?
Zar se na nalog tvoj diže orao i vrh timora gnijezdo sebi vije?
28 Vive y tiene su habitación en la roca, en la cumbre del peñasco, en lugar inaccesible.
Na litici on stanuje i noćÄi, na grebenima vrleti visokih.
29 Desde allí acecha la presa. Sus ojos la divisan desde muy lejos.
Odatle na plijen netremice vreba, oči njegove vide nadaleko.
30 Sus polluelos chupan la sangre. Donde hay carroña, allí está ella.
Krvlju se hrane njegovi orlići; gdje je ubijenih, tamo je i on.”
