Job 37
1 Por lo cual también se estremece mi corazón y salta fuera de su lugar.
Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 ¡Escuchen atentamente el trueno de su voz y el estruendo que sale de su boca!
Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
3 Suelta sus relámpagos por debajo de todo el cielo, que llegan hasta los confines de la tierra.
Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 Tras ellos ruge su voz. Truena ʼEL con voz majestuosa, y aunque sea oída su voz, no los detiene.
Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
5 ʼEL truena con voz maravillosa y hace cosas que no podemos comprender.
Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 A la nieve dice: Cae a la tierra. También a la lluvia y al aguacero torrencial.
Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Así hace que todo hombre se retire, para que todos los hombres reconozcan su obra.
Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
8 Las bestias se meten en lugar de descanso y permanecen en sus guaridas.
La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
9 De su cámara viene la tormenta y el frío de los vientos del norte.
El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 Por el soplo de ʼEL se forma el hielo y se congelan las amplias aguas.
De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
11 Carga de humedad la densa nube. Dispersa las nubes con sus relámpagos,
La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
12 que giran según su designio para cumplir sus órdenes sobre la superficie de la tierra habitada.
Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 Las hace venir, unas veces como azote, otras, a favor de su tierra y otras por misericordia.
Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
14 Oh Job, escucha esto. Detente y considera las maravillas de ʼEL.
Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 ¿Sabes cuándo ʼEloah las establece y hace fulgurar la luz de su nube?
Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 ¿Conoces tú el equilibrio de las nubes, las obras prodigiosas de Aquél que es perfecto en conocimiento?
Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 ¿Por qué están calientes tus ropas cuando la tierra está tranquila a causa del viento del sur?
Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
18 ¿Extendiste con Él la bóveda celeste, sólida como un espejo fundido?
Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Muéstranos qué le diremos. Porque no podemos ordenar nuestras ideas a causa de las tinieblas.
Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 ¿Será necesario informarle lo que yo digo? ¿O debe un hombre desear que sea tragado?
Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 Ciertamente no es posible mirar la luz oscurecida por las nubes, pero un viento pasa, y la despeja.
Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
22 Del norte asoma un dorado resplandor. ¡En ʼEloha hay una asombrosa majestad!
De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
23 ¡ʼEL-Shadday, a Quien no alcanzamos! Exaltado en poder, Él no hará violencia a la equidad. Es abundante en justicia.
La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Por tanto, los hombres le temen. Él no estima a alguno que cree en su corazón ser sabio.
Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
