< Job 36 >

1 Entonces Eliú continuó:
I korero ano a Erihu, i mea,
2 Espérame un poco y te diré más, porque aún queda algo por decir en defensa de ʼEloha.
Tukua ahau, kia iti nei, a ka whakaatu ahau ki a koe; he kupu ano hoki aku mo ta te Atua.
3 Desde lejos traeré mi saber y atribuiré justicia a mi Hacedor,
Ka tikina atu e ahau toku mohio i tawhiti, ka whakatikaia e ahau ta toku Kaihanga.
4 porque en verdad mis palabras no son falsas. Contigo está Uno que es perfecto en conocimiento.
E kore rawa hoki aku kupu e teka: tenei kei a koe te tangata kua tino nui tona matauranga.
5 Ciertamente ʼEL es poderoso, pero no desprecia a nadie. Es poderoso en la fuerza del entendimiento.
Nana, he pakari te Atua, e kore ano ia e whakahawea: pakari tonu te kaha o tona matauranga.
6 No otorga vida al perverso, pero hace justicia a los afligidos.
E kore te tangata kino e whakaorangia e ia; mana te hunga mate e whiwhi ai ki nga mea e tika ana ma ratou.
7 No aparta sus ojos de los justos. Los hace sentar con reyes en el trono para siempre, y serán exaltados.
E kore e mutu tana titiro ki te tangata tika; engari ka whakanohoia ngatahitia ratou e ia me nga kingi ki runga ki te torona ake ake, a ka whakanekehia ake hoki ratou.
8 Si están presos con grilletes y atrapados con cuerdas de aflicción,
Ki te mea kua herea ratou ki te mekameka, mau pu i te rahiri, ara i nga mate,
9 los reprende por su obra y por sus transgresiones, porque se exaltaron a sí mismos.
Na ka whakakitea e ia ki a ratou ta ratou mahi, me o ratou he, i mea ai ratou i nga mea whakapehapeha.
10 Les abre el oído a la corrección y los exhorta a devolverse de la iniquidad.
Ka whakapuaretia ano e ia o ratou taringa ki te ako, a ka ki kia hoki i te kino.
11 Si escuchan y se someten, acaban sus días en prosperidad, y sus años en deleites.
Ki te rongo ratou, a ka mahi ki a ia, ka pau o ratou ra i runga i te pai, o ratou tau i runga i nga ahuareka.
12 Pero si no escuchan, perecen a filo de espada o por su ignorancia.
Otira ki te kore ratou e rongo, ka ngaro ratou i te hoari, hemo iho ratou, kahore hoki he matauranga.
13 Los impíos de corazón atesoran ira, no claman cuando Él los ata y
Ko te hunga whakaponokore o ratou ngakau, puranga rawa i a ratou te riri; kahore a ratou karanga awhina ina herea ratou e ia.
14 mueren en la juventud. Sus vidas terminan entre los sodomitas con rituales paganos.
Ka mate ratou i te taitamarikitanga, a ka ngaro to ratou ora i roto i te hunga poke.
15 Él libra a los afligidos en su aflicción. Abre sus oídos en la opresión.
Ko tana he whakaora i te rawakore ina mate, e whakapuaretia ana e ia o ratou taringa ina tukinotia.
16 También te sacará de las garras de la angustia a un lugar espacioso y abierto, para servirte una mesa llena de sustancia.
Ae ra, me koe ano, tera koe e riro i a ia i roto i te kuititanga ki te wahi whanui; a ki tonu i te ngako te mea e whakatakotoria ki runga ki tau tepu.
17 Pero si tú estás lleno del juicio que merece el perverso, el juicio y la justicia se apoderan de ti.
Otiia ki tonu koe i te tikanga a te tangata kino; a mau pu koe i nga tikanga, i te whakarite whakawa.
18 Por lo cual, teme, no sea que en su ira te quite de un golpe, del cual no te pueda librar ni un gran rescate.
Na i te mea he riri tenei, kia tupato kei riro koe i te nui o au rawa; aua hoki koe e whakapeautia e te nui o te utu.
19 ¿Será suficiente tu clamor para librarte de la angustia o todas las fuerzas de tu poder?
E ranea ranei ou rawa, e kore ai koe e taka he? nga uaua katoa ranei o tou kaha?
20 No anheles la noche en la cual los pueblos desaparecerán de su lugar.
Kaua e hiahiatia te po, te wa e riro ai nga tangata i runga i to ratou whai.
21 Cuídate de no volver a la iniquidad, porque escogiste ésta en vez de la aflicción.
Kia tupato, kaua e tahuri ki te kino; ki tau hoki he pai ake tenei i nga mate.
22 Ciertamente ʼEL es exaltado en su poder: ¿Quién es un Maestro como Él?
Nana, ko te Atua, ko tona kaha hei whakanui, ko wai te kaiwhakaako hei rite mona?
23 ¿Quién le señala el camino? ¿Quién le dirá jamás: Cometiste injusticia?
Ko wai te kaitohutohu i te ara mona? Ko wai hei mea, Kua he tau mahi?
24 Acuérdate de engrandecer su obra, de la cual los hombres cantan.
Kia mahara kia whakanuia e koe tana mahi, e waiatatia nei e te tangata.
25 Todos los hombres la contemplan. Los humanos la miran desde lejos.
Kua tirohia nei e nga tangata katoa e matakitakina mai nei e te tangata i tawhiti.
26 Mira, ʼEL es exaltado, y nosotros no lo conocemos. El número de sus años es inescrutable.
Nana, he nui te Atua, e kore ano e mohiotia e tatou; e kore ano hoki te maha o ona tau e taea te rapu atu.
27 Él atrae las gotas de agua, y a la lluvia convierte en vapor
Ko ia nei hei ngongo ake i nga pata wai, ka tauia i tona kohu hei awha:
28 que destilan las nubes, y vierten en abundancia sobre los hombres.
Ka ringihia iho nei e nga kapua, a ka maturuturu nui ki runga ki te tangata.
29 ¿Quién entenderá el despliegue de las nubes y el estruendo de la bóveda celeste?
Ae ra, e mohiotia ana ranei e tetahi nga horahanga o nga kapua, te ngangau o tona tapenakara?
30 Ciertamente, despliega su rayo en ella y cubre las profundidades del mar.
Nana, e horahia ana e ia tona marama a tawhio noa i a ia; e hipokina ana hoki e ia te takere o te moana.
31 Con tales cosas gobierna a los pueblos y da alimento en abundancia.
Ko ana mea hoki ena hei whakawa mo nga iwi, nui tonu te kai e homai ana e ia.
32 Cubre con sus manos el rayo y lo lanza certero hacia su blanco.
E hipokina ana e ia ona ringa ki te uira, a whakahaua iho e ia te wahi e pa atu ai.
33 El trueno anuncia su presencia, el ganado también, con respecto a la tormenta que se levanta.
Hei kaiwhakaatu i a ia tona haruru, e waitohu ana hoki ki nga kararehe i te tupuhi meake puta mai.

< Job 36 >