Job 32

1 Aquellos tres hombres cesaron de replicar a Job, porque él era justo ante sus propios ojos.

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

2 Entonces Eliú, hijo de Baraquel, buzita, de la familia de Ram, se encendió en ira contra Job, porque él se justificaba a sí mismo delante de ʼElohim.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

3 También se enardeció contra sus tres amigos, porque no hallaron respuesta, sin embargo condenaron a Job.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

4 Eliú esperó en la disputa con Job, porque ellos eran mayores que él.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

5 Pero al ver Eliú que no había respuesta en la boca de aquellos tres hombres, se encendió en ira.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

6 Eliú tomó la palabra, hijo de Baraquel, buzita: Yo soy menor y ustedes son ancianos. Por eso me abstuve y temí declararles mi opinión.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

7 Yo pensé: La edad debe hablar. El número de años debe enseñar sabiduría.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

8 Pero el que le da entendimiento es el espíritu en el hombre, el soplo del ʼEL-Shadday.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

9 No son sabios los de mucha edad, ni los ancianos entienden justicia.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

10 Por eso digo: ¡Escúchenme! También yo declararé lo que pienso.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

11 Ciertamente esperé sus palabras, escuché sus razones mientras buscaban qué decir.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

12 Les presté atención. Ciertamente no hay alguno de ustedes que redarguya a Job y responda sus razonamientos.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

13 No digan: Hallamos la sabiduría. ʼElohim lo derrotará de manera aplastante, no el hombre.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

14 Él no dirigió sus palabras contra mí, ni yo le responderé con las palabras de ustedes.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

15 Se desconcertaron, ya no responden. Sus palabras los abandonaron.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

16 ¿Debo esperar porque no hablan, porque cesaron y ya no responden?

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

17 Yo también responderé mi parte. Yo también expresaré mi opinión,

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

18 porque estoy lleno de palabras, y el espíritu me obliga dentro de mí.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

19 Ciertamente mis órganos internos son como vino sin respiradero y están a punto de reventar como odres nuevos.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

20 Hablaré y me desahogaré. Abriré mi boca y responderé.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

21 No haré ahora acepción de personas, ni me permitiré adular a algún hombre,

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

22 porque nunca supe adular. De otra manera, mi Hacedor pronto me consumiría.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.