Job 31

1 Hice un pacto con mis ojos. ¿Cómo podría entonces fijar mi mirada en una doncella?

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

2 ¿Cuál sería la recompensa de ʼEloah desde arriba o la herencia de ʼEL-Shadday desde las alturas?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

3 ¿No es la calamidad para el perverso, y el desastre para los que obran iniquidad?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

4 ¿No observa Él mis caminos y cuenta todos mis pasos?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

5 Si anduve con vanidad y mi pie se apresuró al engaño,

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

6 sea yo pesado en balanza justa, y conozca ʼEloah a mi integridad.

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

7 Si mi paso se apartó del camino, mi corazón se fue tras mis ojos o si alguna mancha se pegó a mis manos,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

8 siembre yo y coma otro. Sea arrancada mi cosecha.

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

9 Si mi corazón fue seducido por una mujer y aceché a la puerta de mi prójimo,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

10 muela mi esposa para otro y sobre ella se encorven otros.

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

11 Porque eso sería una lujuriosa perversidad y una iniquidad castigada por los jueces,

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

12 un fuego que consume hasta el Abadón, que arrancaría toda mi hacienda.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

13 Si menosprecié el derecho de mi esclavo o de mi esclava, cuando ellos tenían una queja contra mí,

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

14 ¿qué haré cuando ʼEL me levante? ¿Qué le responderé cuando me llame a cuentas?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

15 El que me formó en el vientre, ¿no lo formó también a él? ¿No nos formó el mismo en la matriz?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

16 Si estorbé el anhelo de los pobres o hice desfallecer los ojos de la viuda,

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

17 o comí mi bocado a solas y el huérfano no comió de él,

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

18 aunque desde mi juventud creció conmigo como con un padre y lo guié desde el seno materno,

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

19 si vi a algún vagabundo sin ropas o algún menesteroso sin algo con lo cual cubrirse,

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

20 y sus órganos internos no me bendijeron al calentarse con el vellón de mis ovejas,

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

21 si alcé mi mano contra el huérfano cuando me vi apoyado en la puerta,

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

22 despréndase mi brazo del hombro y descoyúntese mi brazo de su hueso.

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

23 Porque temo el castigo de ʼEL, pues ante su majestad nada puedo hacer.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

24 Si fijé mi confianza en el oro y al metal precioso dije: Tú eres mi esperanza,

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

25 si me complací por mis grandes riquezas y porque mi mano ganó mucho,

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

26 si miré al sol resplandeciente o a la luna que se desplazaba en su esplendor,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

27 si mi corazón fue seducido en secreto y mi boca les envió un beso con la mano,

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

28 también sería iniquidad digna de castigo, por negar al ʼEL que está en lo alto.

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

29 ¿Me alegré de la ruina del que me aborrecía o salté de júbilo porque el mal cayó sobre él?

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

30 ¡No! Nunca dejé que mi boca pecara, ni al maldecir al enemigo, ni al hacer una imprecación para que muriera.

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

31 Decían los esclavos de mi casa: ¿Quién no se sació con su carne?

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

32 El forastero no pasaba la noche en la calle. Yo abría mis puertas al viajero.

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

33 Si encubrí mis transgresiones como Adán y oculté la iniquidad en mi seno

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

34 por temor a la muchedumbre, o porque el desprecio de la gente me intimidó y no salí a la puerta.

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

35 ¡Ojalá me escuchara! ¡Ciertamente aquí está mi firma! ¡Que ʼEL-Shadday me responda!

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

36 Ciertamente lo llevaría sobre mi hombro y me lo ataría a la cabeza como una corona.

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

37 Le rendiría cuenta de todos mis pasos, y como a un príncipe me acercaría ante Él.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

38 Si mi tierra clama contra mí y lloran sus surcos junto a ella,

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

39 si comí su fruto sin pagar o afligí a sus labradores,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

40 crezcan abrojos en lugar de trigo y cizaña en vez de cebada. Aquí terminan las palabras de Job.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.