< Job 30 >

1 Pero ahora, se burlan de mí los que son más jóvenes que yo, a cuyos antepasados yo rehusé dejar con los perros de mi rebaño,
“Nanso mprempren wɔserew me, nnipa a manyin sen wɔn, na wɔn agyanom mfata sɛ wɔne me nguan ho akraman tena.
2 pues ¿para qué me servía la fuerza de sus manos, si su edad madura y su vigor perecieron?
Mfaso bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me, bere a wɔn ahoɔden afi wɔn mu?
3 Están anémicos a causa de la miseria y el hambre. Roen la tierra reseca y huyen a la desolación, al lugar tenebroso y despoblado.
Ohia ne ɔkɔm ama wɔn ho atetew, wɔnantew asase kesee ne asase bonin so anadwo.
4 Arrancan malvas entre los matorrales y se alimentan con raíces de enebro.
Wɔboaboaa nkyenhaban ano wɔ nkyɛkyerɛ mu, na wɔde sare so nnua ntin yɛɛ wɔn aduan.
5 Están expulsados de la comunidad. Contra ellos gritan como a ladrones.
Wɔn mfɛfo pam wɔn fii wɔn mu, na wohuroo wɔn sɛ akorɔmfo.
6 Viven en barrancos espantosos, en cuevas de la tierra y en las peñas.
Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa suka a emu awo, abotan ne fam ntokuru mu,
7 Aúllan entre los matorrales y se apiñan bajo las ortigas.
wosuu sɛ mfurum wɔ wuram na wɔfofɔree so wɔ ɔdɔtɔ ase.
8 Generación de necios, generación sin nombre, echados a latigazos de esta tierra.
Kuw a wɔmfra na wonni din, wɔpam wɔn fii asase no so.
9 ¡Y ahora soy su motivo de mofa y les sirvo de refrán!
“Na nnɛ yi wɔn mmabarima de dwom bɔ me akutia; mayɛ abusude wɔ wɔn mu.
10 Me repugnan y se alejan de mí. De mi presencia no refrenan su saliva.
Wokyi me na wontwiw mmɛn me; wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasu gu mʼanim.
11 Porque Él aflojó la cuerda de mi arco y me afligió, ellos se quitaron el freno frente a mí.
Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi, wɔyɛ nea wɔpɛ wɔ mʼanim.
12 A mi derecha se levanta el populacho, enredan mis pies, me preparan caminos destructivos,
Abusuakuw no tow hyɛ me so wɔ me nifa so; wosum mʼanan mfiri, na wosisi mpie tia me.
13 desbaratan mi senda, se aprovechan de mi calamidad y nadie los restringe.
Wosisiw mʼakwan; na wonya me sɛe me na obiara mmoa me.
14 Vienen como abridores de amplia brecha [en el muro] y en medio de la ruinosa tormenta se abalanzan contra mi calamidad.
Wɔba te sɛ nea wofi ntokuru a ano abae mu; wɔnam mmubui no mu munumunum ba.
15 Los terrores me asaltan de repente, combatieron mi honor como el viento y mi prosperidad desapareció como nube.
Ahunahuna ma me ho dwiriw me; mʼanuonyam atu kɔ sɛnea mframa abɔ agu, me bammɔ atu ayera sɛ omununkum.
16 Ahora mi alma se me derrama. Los días de aflicción se apoderaron de mí.
“Na mprempren, me nkwa resa; na amanehununna akyekyere me.
17 La noche me taladra los huesos y los dolores que me corroen no descansan.
Anadwo wowɔ me nnompe mu; ɔyaw a ɛwe me no nnyae.
18 Una fuerza poderosa desfiguró mi ropa y me aprieta como el cuello de mi abrigo.
Onyankopɔn fi ne tumi mu yɛ sɛ adurade ma me; omia me te sɛ mʼatade kɔn.
19 Me derribó en el lodo. Quedé como el polvo y la ceniza.
Ɔtow me kyene dontori mu na ɔma me yɛ sɛ mfutuma ne nsõ.
20 Clamo a Ti, y no me respondes. Me presento, y Tú no me atiendes.
“Onyankopɔn, misu mefrɛ wo, nanso wummua me. Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.
21 Te volviste cruel conmigo y me persigues con la fuerza de tu mano.
Woba me so anibere so; wode wʼabasa mu tumi tow hyɛ me so.
22 Me levantas, me haces cabalgar sobre el viento y me deshaces en la tormenta.
Wuhwim me na wode mframa pia me; wudenkyidenkyi me wɔ ahum mu.
23 Porque yo sé que me conduces a la muerte, a la casa de reunión para todos los vivientes.
Minim sɛ wode me bɛkɔ owu mu, faako a woahyɛ ama ateasefo nyinaa no.
24 ¿Sin embargo no extiendes tu mano al que está sobre una pila de ruinas o en su desastre, y por tanto pide socorro?
“Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ bere a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.
25 ¿No lloré por el afligido? ¿No tuvo compasión mi alma del menesteroso?
Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu ana? Me kra werɛ anhow amma ahiafo ana?
26 Pero cuando esperaba el bien, me vino el mal. Cuando esperaba luz, me vino oscuridad.
Nanso bere a mʼani da papa so no, bɔne bae; bere a mepɛɛ hann no sum na edurui.
27 Mis órganos internos se agitan y no reposan. Me confrontan días de aflicción.
Me yafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da; na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.
28 Ando ennegrecido, y no por el sol. Me levanto en la congregación y pido ayuda.
Menenam a mabiri, nanso ɛnyɛ sɛ owia na ahyew me; migyina aguabɔbea na misu pɛ mmoa.
29 Soy hermano de chacales y compañero de avestruces.
Madan nnompo nuabarima, me ne mpatu na ɛbɔ.
30 Mi piel ennegrecida se me cae, y mis huesos arden de calor.
Me honam ani biri na ehuanhuan; atiridii ama me ho adɔ.
31 Por tanto, mi arpa se convirtió en lamento, y mi flauta es la voz de los que lloran.
Me sanku bɔ kwadwom, na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyigyei.

< Job 30 >