Job 30
1 Pero ahora, se burlan de mí los que son más jóvenes que yo, a cuyos antepasados yo rehusé dejar con los perros de mi rebaño,
| «بەڵام ئێستا ئەوانەی لە من منداڵترن گاڵتەم پێ دەکەن، ئەوانەی بێزم نەدەهات باوکیان لەگەڵ سەگەکانی ناو ڕانەکەم دابنێم. |
2 pues ¿para qué me servía la fuerza de sus manos, si su edad madura y su vigor perecieron?
| دەبێت هێزی دەستیان چ سوودێکی بۆ من هەبێت؟ لەبەر ئەوەی سست بوون و لە کەڵک کەوتوون. |
3 Están anémicos a causa de la miseria y el hambre. Roen la tierra reseca y huyen a la desolación, al lugar tenebroso y despoblado.
| لە دەستکورتی و لە برسیێتیدا لەڕ بوون؛ بە شەو بەناو زەوی وشکدا دەگەڕان، کە وێران و کاول بوون. |
4 Arrancan malvas entre los matorrales y se alimentan con raíces de enebro.
| ئەوانەی وشترالووک و گەڵایان لە دەوەنەکانەوە دەهێنا، ڕەگی دار گەز خۆراکیان بوو. |
5 Están expulsados de la comunidad. Contra ellos gritan como a ladrones.
| لەنێو کۆمەڵەی خەڵک دەردەکران، هاواریان بەسەردا دەکردن وەک بەسەر دزدا هاوار بکەن. |
6 Viven en barrancos espantosos, en cuevas de la tierra y en las peñas.
| لەناو دۆڵە وشکەکان نیشتەجێ بوون، لە ئەشکەوت و لەناو تاشەبەردەکان. |
7 Aúllan entre los matorrales y se apiñan bajo las ortigas.
| لەنێو دەوەنەکان زەڕین و لەژێر گەزگەزەکان خۆیان مات کرد. |
8 Generación de necios, generación sin nombre, echados a latigazos de esta tierra.
| نەوەی گێلی، هەروەها نەوەی ئەوانەی بێ ناو بوون، لە خاکەکە تێهەڵدراون. |
9 ¡Y ahora soy su motivo de mofa y les sirvo de refrán!
| «بەڵام ئێستا ئەو گەنجانە بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن؛ پەندم بەسەردا دەڵێن. |
10 Me repugnan y se alejan de mí. De mi presencia no refrenan su saliva.
| قێزم لێ دەکەنەوە، دوورەپەرێزیم لێ دەگرن؛ لە تفەکانیان ڕووی من ناپارێزن. |
11 Porque Él aflojó la cuerda de mi arco y me afligió, ellos se quitaron el freno frente a mí.
| خودا پەتی کەوانەکەی منی بەرداوە و منی چەماندووەتەوە، جڵەوی لغاوەکەم بەدەستیانەوەیە، |
12 A mi derecha se levanta el populacho, enredan mis pies, me preparan caminos destructivos,
| لەلای ڕاستم گەنجە لاسارەکان هێرش دەکەنە سەرم، پاشقولم لێ دەگرن و سەنگەر لە دژی من لێ دەدەن. |
13 desbaratan mi senda, se aprovechan de mi calamidad y nadie los restringe.
| ڕێگاکانم لێ تێکدەدەن، بۆ ژێرکەوتنم هاوکاری یەکتر دەکەن، کەس نییە پشتگیری من بکات. |
14 Vienen como abridores de amplia brecha [en el muro] y en medio de la ruinosa tormenta se abalanzan contra mi calamidad.
| ئەوان دێن هەروەک لە کەلێنێکی فراوانەوە بێن، لەژێر وێرانیەوە خلۆر دەبنەوە. |
15 Los terrores me asaltan de repente, combatieron mi honor como el viento y mi prosperidad desapareció como nube.
| نەهامەتی بەسەرمدا وەرگەڕا، هەروەکو با ڕێزی منی برد، ئاسوودەییم وەک هەور تێپەڕی. |
16 Ahora mi alma se me derrama. Los días de aflicción se apoderaron de mí.
| «بە هێواشی ژیانم بەرە و کۆتایی دەچێت، کەوتمە ڕۆژانی زەلیلییەوە. |
17 La noche me taladra los huesos y los dolores que me corroen no descansan.
| شەوگار ئێسکەکانم لەناومدا کلۆر دەکات، ئازارەکانم پشوو نادەن. |
18 Una fuerza poderosa desfiguró mi ropa y me aprieta como el cuello de mi abrigo.
| خودا بە زۆری هێزەکەی منی بە جلەکانم گرت و شێوەی گۆڕیم، وەک یەخەی کراسەکەم، منی پێچایەوە. |
19 Me derribó en el lodo. Quedé como el polvo y la ceniza.
| فڕێیدامە ناو قوڕەوە، ڕەنگی خۆڵ و خۆڵەمێشم لێ نیشت. |
20 Clamo a Ti, y no me respondes. Me presento, y Tú no me atiendes.
| «ئەی خودا هاوارت بۆ دەهێنم و وەڵامم نادەیتەوە؛ ڕادەوەستم و ئاوڕم لێ نادەیتەوە. |
21 Te volviste cruel conmigo y me persigues con la fuerza de tu mano.
| لەگەڵ مندا توند دەجوڵێیتەوە، بە توانای دەستەکانت دژایەتیم دەکەیت. |
22 Me levantas, me haces cabalgar sobre el viento y me deshaces en la tormenta.
| دەمڕفێنیت و دەمدەیتە دەست ڕەشەبا؛ فڕێمدەدەیتە ناو زریانەوە. |
23 Porque yo sé que me conduces a la muerte, a la casa de reunión para todos los vivientes.
| دەزانم بۆ مردن دەمگەڕێنیتەوە، بۆ ماڵی چاوەڕوانکراوی هەموو زیندووێک. |
24 ¿Sin embargo no extiendes tu mano al que está sobre una pila de ruinas o en su desastre, y por tanto pide socorro?
| «بێگومان کەس دەستدرێژی ناکاتە سەر مرۆڤێکی تێکشکاو، کاتێک لە تەنگانەیدا هاوار دەکات. |
25 ¿No lloré por el afligido? ¿No tuvo compasión mi alma del menesteroso?
| ئایا بۆ لێقەوماوان نەگریام؟ ئایا بۆ نەدار گیانم خەمبار نەبوو؟ |
26 Pero cuando esperaba el bien, me vino el mal. Cuando esperaba luz, me vino oscuridad.
| لەگەڵ ئەوەشدا، کە ئاواتەخوازی چاکە بووم، خراپە هات؛ چاوەڕوانی ڕووناکی بووم، تاریکی هات. |
27 Mis órganos internos se agitan y no reposan. Me confrontan días de aflicción.
| هەناوم گڕی گرتووە و ناوەستێت، ڕۆژانی زەلیلی بەرەوپیرم دێن. |
28 Ando ennegrecido, y no por el sol. Me levanto en la congregación y pido ayuda.
| ڕەش هەڵگەڕام بەڵام بەبێ خۆر؛ لەناو کۆمەڵ هەستام هاوارم کرد. |
29 Soy hermano de chacales y compañero de avestruces.
| بووم بە برای چەقەڵەکان و هاوڕێی کوندەپەپووەکان. |
30 Mi piel ennegrecida se me cae, y mis huesos arden de calor.
| پێستم ڕەش و هەڵوەری لەبەرم، لەشم لەبەر تایەکی توند دەسووتێت. |
31 Por tanto, mi arpa se convirtió en lamento, y mi flauta es la voz de los que lloran.
| قیسارەکەم بۆ لاوانەوەیە و شمشاڵەکەم بۆ دەنگی گریاوەکانە. |
