Job 30
1 Pero ahora, se burlan de mí los que son más jóvenes que yo, a cuyos antepasados yo rehusé dejar con los perros de mi rebaño,
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 pues ¿para qué me servía la fuerza de sus manos, si su edad madura y su vigor perecieron?
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 Están anémicos a causa de la miseria y el hambre. Roen la tierra reseca y huyen a la desolación, al lugar tenebroso y despoblado.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Arrancan malvas entre los matorrales y se alimentan con raíces de enebro.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 Están expulsados de la comunidad. Contra ellos gritan como a ladrones.
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 Viven en barrancos espantosos, en cuevas de la tierra y en las peñas.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Aúllan entre los matorrales y se apiñan bajo las ortigas.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Generación de necios, generación sin nombre, echados a latigazos de esta tierra.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 ¡Y ahora soy su motivo de mofa y les sirvo de refrán!
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 Me repugnan y se alejan de mí. De mi presencia no refrenan su saliva.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Porque Él aflojó la cuerda de mi arco y me afligió, ellos se quitaron el freno frente a mí.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 A mi derecha se levanta el populacho, enredan mis pies, me preparan caminos destructivos,
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 desbaratan mi senda, se aprovechan de mi calamidad y nadie los restringe.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 Vienen como abridores de amplia brecha [en el muro] y en medio de la ruinosa tormenta se abalanzan contra mi calamidad.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Los terrores me asaltan de repente, combatieron mi honor como el viento y mi prosperidad desapareció como nube.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 Ahora mi alma se me derrama. Los días de aflicción se apoderaron de mí.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 La noche me taladra los huesos y los dolores que me corroen no descansan.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 Una fuerza poderosa desfiguró mi ropa y me aprieta como el cuello de mi abrigo.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Me derribó en el lodo. Quedé como el polvo y la ceniza.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 Clamo a Ti, y no me respondes. Me presento, y Tú no me atiendes.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Te volviste cruel conmigo y me persigues con la fuerza de tu mano.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Me levantas, me haces cabalgar sobre el viento y me deshaces en la tormenta.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 Porque yo sé que me conduces a la muerte, a la casa de reunión para todos los vivientes.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 ¿Sin embargo no extiendes tu mano al que está sobre una pila de ruinas o en su desastre, y por tanto pide socorro?
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 ¿No lloré por el afligido? ¿No tuvo compasión mi alma del menesteroso?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 Pero cuando esperaba el bien, me vino el mal. Cuando esperaba luz, me vino oscuridad.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 Mis órganos internos se agitan y no reposan. Me confrontan días de aflicción.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 Ando ennegrecido, y no por el sol. Me levanto en la congregación y pido ayuda.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 Soy hermano de chacales y compañero de avestruces.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 Mi piel ennegrecida se me cae, y mis huesos arden de calor.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Por tanto, mi arpa se convirtió en lamento, y mi flauta es la voz de los que lloran.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
