Job 3

1 Después de esto Job abrió su boca y maldijo su día.

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

2 Y Job habló:

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

3 Perezca el día cuando nací y la noche cuando se dijo: Un varón fue concebido.

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

4 Sea aquel día oscuridad. No pregunte ʼElohim desde lo alto por él, ni claridad lo ilumine.

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

5 Que la oscuridad y las tinieblas reclamen [ese día] para ellas, repose sobre él una nube, llénelo de terror la calina del día.

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

6 Que la oscuridad se apodere de aquella noche. No se cuente entre los días del año ni aparezca en el número de los meses.

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

7 Sea esa noche estéril y los gritos de júbilo no penetren en ella.

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

8 Maldíganla los que maldicen en el día, los que se aprestan a excitar al cocodrilo.

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

9 Oscurézcanse las estrellas de su alborada. Espere la luz, y no le venga, ni contemple los destellos de la aurora,

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

10 porque no cerró las puertas de la matriz donde yo estaba, ni escondió la miseria de mis ojos.

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

11 ¿Por qué no morí yo en la matriz o expiré al salir del vientre?

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

12 ¿Por qué hallé rodillas que me acogieron y pechos que me amamantaron?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

13 Pues ahora yacería tranquilo, dormiría y tendría descanso

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

14 con reyes y consejeros de la tierra que reedificaron ruinas para ellos,

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

15 o con príncipes que tuvieron oro, que llenaron de plata sus palacios.

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

16 ¡Oh! ¿Por qué no fui escondido como aborto, como los fetos que nunca ven la luz?

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

17 Allí dejan de perturbar los perversos. Allí descansan los de agotadas fuerzas.

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

18 Allí también los cautivos gozan del reposo, sin oír la voz del capataz.

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

19 Allí están el pequeño y el grande, y el esclavo está libre de su amo.

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

20 ¿Por qué se da luz al desdichado, y vida a los de ánimo amargado,

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

21 a los que ansían la muerte y no les llega aunque la busquen más que tesoros escondidos,

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

22 a los que se alegran grandemente, y se regocijan cuando hallan la tumba,

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

23 al hombre para quien su camino está oculto, y a quien ʼElohim tiene acorralado?

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

24 Porque en lugar de mi pan viene mi suspiro, y mis gemidos corren como aguas,

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

25 porque me cayó lo que temía y el terror que tenía me aconteció.

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

26 ¡No tengo paz, ni tranquilidad, ni reposo, sino me vino turbación!

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.