Job 3
1 Después de esto Job abrió su boca y maldijo su día.
Napokon otvori Job usta i prokle dan svoj;
2 Y Job habló:
poče svoju besjedu i reče:
3 Perezca el día cuando nací y la noche cuando se dijo: Un varón fue concebido.
“O, ne bilo dana kad sam se rodio i noći što javi: 'Začeo se dječak!'
4 Sea aquel día oscuridad. No pregunte ʼElohim desde lo alto por él, ni claridad lo ilumine.
U crnu tminu dan taj nek se prometne! S visina se njega Bog ne spominjao, svjetlost sunčeva ne svijetlila mu više!
5 Que la oscuridad y las tinieblas reclamen [ese día] para ellas, repose sobre él una nube, llénelo de terror la calina del día.
Mrak i sjena smrtna o nj se otimali, posvema ga tmina gusta prekrila, pomrčine dnevne stravom ga morile!
6 Que la oscuridad se apodere de aquella noche. No se cuente entre los días del año ni aparezca en el número de los meses.
O, da bi ga tama svega presvojila, nek' se ne dodaje danima godine, nek' ne ulazi u brojenje mjeseci!
7 Sea esa noche estéril y los gritos de júbilo no penetren en ella.
A noć ona bila žalosna dovijeka, ne čulo se u njoj radosno klicanje!
8 Maldíganla los que maldicen en el día, los que se aprestan a excitar al cocodrilo.
Prokleli je oni štono dan proklinju i Levijatana probudit' su kadri!
9 Oscurézcanse las estrellas de su alborada. Espere la luz, y no le venga, ni contemple los destellos de la aurora,
Pomrčale zvijezde njezina svanuća, zaludu se ona vidjelu nadala, i zorinih vjeđa ne gledala nigda!
10 porque no cerró las puertas de la matriz donde yo estaba, ni escondió la miseria de mis ojos.
Što mi od utrobe ne zatvori vrata da sakrije muku od mojih očiju!
11 ¿Por qué no morí yo en la matriz o expiré al salir del vientre?
Što nisam mrtav od krila materina, što ne izdahnuh izlazeć' iz utrobe?
12 ¿Por qué hallé rodillas que me acogieron y pechos que me amamantaron?
Čemu su me dva koljena prihvatila i dojke dvije da me nejaka podoje?
13 Pues ahora yacería tranquilo, dormiría y tendría descanso
U miru bih vječnom počivao sada, spavao bih, pokoj svoj bih uživao
14 con reyes y consejeros de la tierra que reedificaron ruinas para ellos,
s kraljevima i savjetnicima zemlje koji su sebi pogradili grobnice,
15 o con príncipes que tuvieron oro, que llenaron de plata sus palacios.
ili s knezovima, zlatom bogatima, što su kuće svoje srebrom napunili.
16 ¡Oh! ¿Por qué no fui escondido como aborto, como los fetos que nunca ven la luz?
Ne bih bio - k'o nedonošče zakopano, k'o novorođenče što svjetla ne vidje.
17 Allí dejan de perturbar los perversos. Allí descansan los de agotadas fuerzas.
Zlikovci se više ne obijeste ondje, iznemogli tamo nalaze počinka.
18 Allí también los cautivos gozan del reposo, sin oír la voz del capataz.
Sužnjeve na miru tamo ostavljaju: ne slušaju više poviku stražara.
19 Allí están el pequeño y el grande, y el esclavo está libre de su amo.
Malen ondje leži zajedno s velikim, rob je slobodan od gospodara svoga.
20 ¿Por qué se da luz al desdichado, y vida a los de ánimo amargado,
Čemu darovati svjetlo nesretniku i život ljudima zagorčene duše
21 a los que ansían la muerte y no les llega aunque la busquen más que tesoros escondidos,
koji smrt ištu, a ona ne dolazi, i kao za blagom za njome kopaju?
22 a los que se alegran grandemente, y se regocijan cuando hallan la tumba,
Grobnom bi se humku oni radovali, klicali od sreće kad bi grob svoj našli.
23 al hombre para quien su camino está oculto, y a quien ʼElohim tiene acorralado?
Što će to čovjeku kom je put sakriven, koga je Bog sa svih strana zapriječio?
24 Porque en lugar de mi pan viene mi suspiro, y mis gemidos corren como aguas,
Zato videć' hranu, uzdahnuti moram, k'o voda se moji razlijevaju krici.
25 porque me cayó lo que temía y el terror que tenía me aconteció.
Obistinjuje se moje strahovanje, snalazi me, evo, čega god se bojah.
26 ¡No tengo paz, ni tranquilidad, ni reposo, sino me vino turbación!
Pokoja ni mira meni više nema, u mukama mojim nikad mi počinka.”
