< Job 23 >
Respondens autem Job, ait:
2 Aun hoy es amarga mi queja, pues mi llaga agrava mis gemidos.
Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3 ¡Ojalá me concediera saber dónde hallarlo! Yo iría hasta su trono,
Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?
4 expondría ante Él mi causa, llenaría mi boca de argumentos,
Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:
5 sabría con cuáles palabras me replica, y entendería lo que me dice.
ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
6 ¿Contendería conmigo con la grandeza de su fuerza? No, más bien me atendería.
Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
7 Allí el justo podría razonar con Él, y yo quedaría libre para siempre de mi Juez.
Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.
8 Pero si voy hacia el oriente, no está allí. Y si voy al occidente, tampoco lo percibo.
Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.
9 Si muestra su poder en el norte, no lo veré, al sur se esconde y no lo veo.
Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 Sin embargo, Él conoce el camino por donde voy. Que me pruebe, y saldré como oro.
Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
11 Mis pies siguieron fielmente sus huellas. Guardé su camino sin apartarme.
Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
12 No retrocedí del mandato de sus labios, y atesoré las Palabras de su boca más que mi ración necesaria.
A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
13 Pero Él es único. ¿Quién podrá disuadirlo? Él hace lo que desea.
Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
14 Él ejecutará lo que decretó para mí, y muchas otras cosas como ésta están en Él.
Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
15 Por lo cual me perturba su Presencia. Al pensarlo, me aterrorizo de Él.
Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
16 Porque ʼElohim hizo desmayar mi corazón. ʼEL-Shadday me aterrorizó.
Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 Pues no fui cortado de la presencia de la tenebrosidad, y Él no escondió mi semblante de la profunda oscuridad.
Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.