Job 20
1 Entonces Sofar naamatita respondió:
Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
2 Ciertamente mis pensamientos me impulsan a responder, a causa de mi agitación interna.
Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
3 Oí una reprensión que me afrenta, y el espíritu de mi entendimiento hace que responda.
Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
4 ¿No sabes que desde la antigüedad, desde cuando el hombre fue puesto en la tierra,
Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
5 el triunfo de los perversos es efímero, y la alegría del impío es momentánea?
Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
6 Aunque su altivez suba hasta el cielo, y su cabeza toque las nubes,
Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
7 como su estiércol perecerá para siempre. Los que lo veían preguntarán: ¿Dónde está?
Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
8 Se esfumará como un sueño, y no será hallado. Se disipará como visión nocturna.
Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
9 El ojo que lo miraba ya no lo verá, ni su lugar volverá a contemplarlo.
Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
10 Tendrá que devolver sus riquezas. Sus hijos pedirán el favor de los pobres.
Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
11 Sus huesos aún llenos de vigor juvenil se acostarán con él en el polvo.
Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
12 Aunque la maldad sea dulce en su boca, la oculte debajo de su lengua,
Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
13 la retenga y no la quiera soltar, y la mantenga en su paladar,
Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
14 su comida se pudrirá en sus intestinos. Veneno de víboras hay dentro de él.
Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
15 Devoró riquezas, pero las vomitará. ʼElohim las sacará de su sistema digestivo.
Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
16 Chupará el veneno de la víbora, y la lengua de la serpiente lo matará.
Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
17 No verá los arroyos que fluyen, los torrentes que fluyen leche y miel.
Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
18 Devolverá el fruto de su labor sin tragarlo, y no disfrutará el lucro de su negocio,
Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
19 porque oprimió y desamparó al pobre, y se apoderó de casas que no construyó.
Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
20 Porque su sistema digestivo no conoció la tranquilidad, nada retendrá de lo que más codiciaba.
Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
21 Por cuanto nada escapó a su rapacidad, su prosperidad no será duradera.
Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
22 En la plenitud de su abundancia sufrirá estrechez. La mano de todo el que sufre se levantará contra él.
Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
23 Cuando en su estómago ya no entre más, ʼElohim enviará sobre él el furor de su ira, y la hará llover sobre él mientras come.
Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
24 Huirá de las armas de hierro, pero lo traspasará una flecha de bronce.
Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
25 Si logra sacarse la flecha, ciertamente le sale por la espalda. ¡Ciertamente, la punta reluciente sale de su hiel! Sobre él se vienen terrores.
Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
26 Toda la tenebrosidad está reservada para sus tesoros. Un fuego no atizado los devorará, y consumirá lo que quede en su vivienda.
Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
27 El cielo revelará su iniquidad, y la tierra se levantará contra él.
La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
28 Las riquezas de su casa se perderán. Serán arrasadas en el día de su furor.
Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
