< Job 19 >

1 Entonces Job respondió:
Markaasaa Ayuub u jawaabay oo wuxuu yidhi,
2 ¿Hasta cuándo afligen mi alma y me muelen con palabras?
War ilaa goormaad naftayda dhibaysaan Oo aad erayo igu burburinaysaan?
3 Ya me insultaron diez veces. ¿No se avergüenzan de ultrajarme?
Toban jeer baad i caydeen, Haddaba miyaydaan ka xishoonayn inaad saas oo xun iila macaamilootaan?
4 Si en verdad yo erré, mi error recae sobre mí.
Oo sida xaqiiqada ah haddaan qaldamay, Qaladkaygu aniguu igu hadhayaa.
5 Pero si ustedes se engrandecen contra mí, y alegan mi oprobio contra mí,
Oo sida xaqiiqada ah haddaad iska kay weynaynaysaan, Oo aad ceebtayda igu caddaysaan inaan dembi leeyahay,
6 sepan que ʼElohim me trastornó y me envolvió en su red.
Haddaba bal ogaada in Ilaah i afgembiyey, Oo uu shabagtiisii igu wareejiyey.
7 Ciertamente grito: ¡Violencia! Y no se me escucha. Doy voces, y no hay justicia.
Bal eega, dulunka daraaddiis waan u qayliyaa, laakiin lay maqli maayo, Oo caawimaad waan u qayshadaana, caddaaladduse ma jirto.
8 Él bloqueó mi camino para que no pase. Puso oscuridad sobre mi senda.
Jidkaygii ayuu ooday si aanan u dhaafi karin, Oo wadiiqooyinkaygiina gudcur buu ka dhigay.
9 Me despojó de mi honor y quitó la corona de mi cabeza.
Ammaantaydii wuu iga xayuubiyey, Oo taajkiina madaxayga wuu ka qaaday.
10 Me destroza por todos lados y perezco. Arrancó mi esperanza como un árbol.
Xagga iyo xaggaaba wuu iga dumiyey, oo baabba' waan noqday, Oo rajadaydiina sidii geed oo kale ayuu u rujiyey.
11 Su ira se encendió contra mí. Me considera su enemigo.
Aad buu iigu cadhooday, Oo sida mid cadowgiisa ah ayuu igu tiriyaa.
12 Llegaron sus tropas unidas, se atrincheran contra mí y acamparon alrededor de mi vivienda.
Ciidammadiisii oo dhammu way wada yimaadaan, Oo jid bay dhistaan si ay iigu kacaan, Oo teendhadayda hareeraheeda ayay degaan.
13 Alejó a mis hermanos de mí. Mis conocidos, como extraños, se apartaron de mí.
Walaalahay wuu iga fogeeyey, Oo kuwii aan iqiinna way iga wada shisheeyoobeen.
14 Me fallaron mis parientes, me olvidan mis amigos.
Ehelkaygii way i dayriyeen, Oo saaxiibbadaydiina way i illoobeen.
15 Los que viven en mi casa y mis esclavas me miran como extraño. Soy forastero ante ellos.
Kuwa reerkayga ku hoyda, iyo gabdhaha addoommahayga ahuba waxay igu tiriyaan shisheeye, Oo hortooda waxaan ku ahay ajanabi.
16 Llamo a mi esclavo, y no responde. Con mi propia boca tengo que rogarle.
Waxaan u yeedhaa addoonkaygii, Oo in kastoo aan afkayga ku baryo, iima jawaabo innaba.
17 Mi aliento fue repulsivo a mi esposa y odioso ante mis propios hermanos.
Naagtaydu waxay nacdaa neeftayda, Oo carruurtii hooyaday dhashayna waxay nacaan baryootankayga.
18 Hasta los niños me desprecian, y al levantarme hablan contra mí.
Xataa dhallaanka yaryaru way i quudhsadaan, Oo haddaan sara joogsado way i caayaan.
19 Todos mis amigos íntimos me aborrecen. Los que yo amaba se volvieron contra mí.
Saaxiibbadaydii aan ku kalsoonaa oo dhammu way i karahsadaan, Oo kuwii aan jeclaana way igu soo jeesteen.
20 Mi piel y mi carne se pegan a mis huesos, y quedé solo con la piel de mis dientes.
Haraggayga iyo hilibkaygu waxay ku dhegaan lafahayga, Oo dirqi baan ku baxsaday.
21 Ustedes, amigos míos, tengan compasión de mí. Porque me golpeó la mano de ʼElohim.
Saaxiibbadayow, ii naxa, oo ii naxa, Waayo, gacantii Ilaah baa i taabatay.
22 ¿Por qué me persiguen como ʼElohim, y no se sacian de escarnecerme?
Maxaad sidii Ilaah iigu silcisaan? Oo bal maxaad dhibaatada jidhkayga uga dhergi weydeen?
23 ¡Ojalá mis palabras fueran escritas! ¡Ojalá fueran escritas en un rollo!
Waxaan jeclaan lahaa in erayadayda la qoro! Iyo in kitaab gudihiis lagu qoro!
24 ¡Que fueran talladas con cincel de hierro y plomo para siempre en la roca!
Iyo inay weligood dhagax kula qornaadaan Qalin bir ah iyo rasaas!
25 Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo,
Laakiinse waan ogahay in kii i soo furtay nool yahay, Iyo inuu ugudambaysta dhulka ku istaagi doono.
26 Después de deshecha mi piel, en mi carne veré a ʼElohim,
Oo markii haraggaygu sidaas u baabba'o dabadeed, Ayaan anigoo aan jiidh lahayn Ilaah arki doonaa,
27 a Quien veré por mí mismo. Mis ojos lo verán, y no los de otro. Mi corazón desfallece dentro de mí.
Kaasoo aan aniga qudhaydu arki doono, Oo indhahaygu ay fiirin doonaan, oo aanay kuwa mid kale arkayn. Qalbigaygu waa taag daranyahay.
28 Porque si la raíz de mi situación está en mí mismo, entonces, ¿por qué dicen ustedes: Persigámoslo?
Haddaad istidhaahdaan, War xaalkan salkiisu isagaa laga helay, Bal maxaannu isaga u silcinnaa?
29 ¡Teman ustedes ante la espada! Porque llenos de ira están los castigos de la espada, para que sepan que hay un juicio.
Si aad u ogaataan in xukun jiro, Waxaad ka cabsataan seefta, Maxaa yeelay, cadhadu waxay keentaa taqsiirta seefta.

< Job 19 >