< Job 19 >

1 Entonces Job respondió:
Job zara sị:
2 ¿Hasta cuándo afligen mi alma y me muelen con palabras?
“Ruo ole mgbe ka unu ga-anọgide na-ata m ahụhụ? Ruo ole mgbe ka unu ga-ewere okwu ọnụ unu zọpịa m?
3 Ya me insultaron diez veces. ¿No se avergüenzan de ultrajarme?
Ugboro iri ndị a ka unu kọcharala m, ihere adịghị eme unu na unu na-ebuso m agha?
4 Si en verdad yo erré, mi error recae sobre mí.
A sịkwarị na m bụ onye mmehie, ọ bụ naanị mụ onwe m ka ọ gbasara.
5 Pero si ustedes se engrandecen contra mí, y alegan mi oprobio contra mí,
Ọ bụrụ na unu na-ebuli onwe unu elu karịa m, ma were ọnọdụ ịdị ala m megide m,
6 sepan que ʼElohim me trastornó y me envolvió en su red.
mgbe ahụ, maranụ na Chineke emejọọla m, were ụgbụ ya tụọ m gburugburu.
7 Ciertamente grito: ¡Violencia! Y no se me escucha. Doy voces, y no hay justicia.
“Ọ bụ ezie na m na-eti mkpu akwa sị: ‘A na-emejọ m.’ Ma ọ dịghị ọsịsa m na-anata; ọ bụ ezie na m na-eti mkpu ka e nyere m aka ma ikpe ziri ezi adịghị.
8 Él bloqueó mi camino para que no pase. Puso oscuridad sobre mi senda.
Ọ nọchiela ụzọ m ka m ghara ịgafe; o jirila ọchịchịrị kpuchie ụzọ m.
9 Me despojó de mi honor y quitó la corona de mi cabeza.
O yipụla m ugwu m, wepụkwa okpueze m kpu nʼisi.
10 Me destroza por todos lados y perezco. Arrancó mi esperanza como un árbol.
Ọ na-eti m ihe otiti nʼakụkụ niile, ruo mgbe m gabigara; ọ na-ehopu olileanya m dịka osisi.
11 Su ira se encendió contra mí. Me considera su enemigo.
Iwe ya dị ọkụ megide m; ọ na-agụnyekwa m dịka onye iro ya.
12 Llegaron sus tropas unidas, se atrincheran contra mí y acamparon alrededor de mi vivienda.
Ndị agha ya ji ike na-abịa; ha ewuola mgbidi were nnọchibido m ha agbaala ụlọ ikwu m gburugburu imegide m.
13 Alejó a mis hermanos de mí. Mis conocidos, como extraños, se apartaron de mí.
“O meela ka ụmụnne m na ndị enyi m si nʼebe m nọ pụọ.
14 Me fallaron mis parientes, me olvidan mis amigos.
Ndị ikwu m anaghị etinyekwa uche nʼihe banyere m; ndị ezi enyi m niile echefuola m.
15 Los que viven en mi casa y mis esclavas me miran como extraño. Soy forastero ante ellos.
Ndị ọbịa nọ nʼụlọ m na ndị odibo m nwanyị na-agụ m dịka onye ala ọzọ; adị m ka onye mba ọzọ nʼebe ha nọ.
16 Llamo a mi esclavo, y no responde. Con mi propia boca tengo que rogarle.
Ana m akpọ odibo m oku ma ọ dịghị aza m, ọ bụladị mgbe m jiri ọnụ m rịọ ya.
17 Mi aliento fue repulsivo a mi esposa y odioso ante mis propios hermanos.
Iku ume m abụrụla ihe nwunye m apụghị ịnagide; abụrụla m ihe arụ nye ụmụnne m.
18 Hasta los niños me desprecian, y al levantarme hablan contra mí.
Ọ bụladị ụmụntakịrị nwoke na-akwa m emo; ha na-ejikwa m eme ihe ọchị mgbe ọbụla m pụtara.
19 Todos mis amigos íntimos me aborrecen. Los que yo amaba se volvieron contra mí.
Ndị ahụ m kpọrọ ndị enyi ọma m na-ele m anya dịka m bụ ihe arụ; ndị ahụ niile m hụrụ nʼanya echigharịakwala megide m
20 Mi piel y mi carne se pegan a mis huesos, y quedé solo con la piel de mis dientes.
Abụ m naanị ọkpụkpụ ọkpụkpụ; ihe m ji gbanarị ọnwụ adịghị ukwuu.
21 Ustedes, amigos míos, tengan compasión de mí. Porque me golpeó la mano de ʼElohim.
“Meerenụ m ebere, ndị enyi m, meerenụ m ebere, nʼihi na aka Chineke na-emegide m.
22 ¿Por qué me persiguen como ʼElohim, y no se sacian de escarnecerme?
Gịnị mere unu ji achụ m dịka Chineke si achụ m? Ọ ga-abụ na ahụhụ m ejubeghị unu afọ?
23 ¡Ojalá mis palabras fueran escritas! ¡Ojalá fueran escritas en un rollo!
“Ọ gaara atọ m ụtọ ma a sị na e dekọrọ okwu m nʼakwụkwọ,
24 ¡Que fueran talladas con cincel de hierro y plomo para siempre en la roca!
na e ji mkpisi igwe dee ha, maọbụ kakwasị ha nʼelu mbadamba nkume ruo mgbe ebighị ebi.
25 Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo,
Amara m na onye mgbapụta m na-adị ndụ, amakwaara m na ọ ga-eguzo nʼelu ụwa nʼoge ikpeazụ.
26 Después de deshecha mi piel, en mi carne veré a ʼElohim,
Mgbe e mebisikwara akpụkpọ ahụ m, ma nʼanụ ahụ m aga m ahụ Chineke.
27 a Quien veré por mí mismo. Mis ojos lo verán, y no los de otro. Mi corazón desfallece dentro de mí.
Mụ onwe m ga-eji anya m abụọ hụ ya, mụ onwe m, ọ bụghị onye ọzọ. Lee ka obi m si anụ ọkụ nʼime m maka nke a!
28 Porque si la raíz de mi situación está en mí mismo, entonces, ¿por qué dicen ustedes: Persigámoslo?
“Ọ bụrụ na unu asị, ‘Anyị ga-emegide ya nʼihi na nsogbu a si nʼaka ya,’
29 ¡Teman ustedes ante la espada! Porque llenos de ira están los castigos de la espada, para que sepan que hay un juicio.
unu onwe unu kwesiri ịtụ egwu mma agha; nʼihi na iwe ga-ebute ịta ahụhụ nke mma agha, mgbe ahụ, unu ga-ama na ikpe dị.”

< Job 19 >