Job 19
1 Entonces Job respondió:
Ijob respondis kaj diris:
2 ¿Hasta cuándo afligen mi alma y me muelen con palabras?
Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?
3 Ya me insultaron diez veces. ¿No se avergüenzan de ultrajarme?
Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.
4 Si en verdad yo erré, mi error recae sobre mí.
Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.
5 Pero si ustedes se engrandecen contra mí, y alegan mi oprobio contra mí,
Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,
6 sepan que ʼElohim me trastornó y me envolvió en su red.
Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.
7 Ciertamente grito: ¡Violencia! Y no se me escucha. Doy voces, y no hay justicia.
Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.
8 Él bloqueó mi camino para que no pase. Puso oscuridad sobre mi senda.
Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.
9 Me despojó de mi honor y quitó la corona de mi cabeza.
Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.
10 Me destroza por todos lados y perezco. Arrancó mi esperanza como un árbol.
Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.
11 Su ira se encendió contra mí. Me considera su enemigo.
Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.
12 Llegaron sus tropas unidas, se atrincheran contra mí y acamparon alrededor de mi vivienda.
Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.
13 Alejó a mis hermanos de mí. Mis conocidos, como extraños, se apartaron de mí.
Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.
14 Me fallaron mis parientes, me olvidan mis amigos.
Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.
15 Los que viven en mi casa y mis esclavas me miran como extraño. Soy forastero ante ellos.
La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.
16 Llamo a mi esclavo, y no responde. Con mi propia boca tengo que rogarle.
Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.
17 Mi aliento fue repulsivo a mi esposa y odioso ante mis propios hermanos.
Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.
18 Hasta los niños me desprecian, y al levantarme hablan contra mí.
Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.
19 Todos mis amigos íntimos me aborrecen. Los que yo amaba se volvieron contra mí.
Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.
20 Mi piel y mi carne se pegan a mis huesos, y quedé solo con la piel de mis dientes.
Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.
21 Ustedes, amigos míos, tengan compasión de mí. Porque me golpeó la mano de ʼElohim.
Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.
22 ¿Por qué me persiguen como ʼElohim, y no se sacian de escarnecerme?
Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?
23 ¡Ojalá mis palabras fueran escritas! ¡Ojalá fueran escritas en un rollo!
Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,
24 ¡Que fueran talladas con cincel de hierro y plomo para siempre en la roca!
Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!
25 Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo,
Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.
26 Después de deshecha mi piel, en mi carne veré a ʼElohim,
Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;
27 a Quien veré por mí mismo. Mis ojos lo verán, y no los de otro. Mi corazón desfallece dentro de mí.
Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.
28 Porque si la raíz de mi situación está en mí mismo, entonces, ¿por qué dicen ustedes: Persigámoslo?
Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,
29 ¡Teman ustedes ante la espada! Porque llenos de ira están los castigos de la espada, para que sepan que hay un juicio.
Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.
