Job 17
1 Mi alma se agota, mis días se extinguen. El sepulcro está preparado para mí.
Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
2 No hay conmigo sino burladores, y mis ojos se fijan en su provocación.
Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
3 Te ruego, deposita una fianza ante Ti mismo. ¿Quién quiere ser mi garante?
Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
4 Porque cerraste su corazón al entendimiento. Por tanto, no los exaltarás.
Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
5 Al que traiciona a sus amigos por recompensa, les desfallecerán los ojos a sus hijos.
Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
6 Pero Él me convirtió en un refrán de la gente. Soy uno a quien los hombres escupen.
Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
7 Mis ojos se oscurecieron por la angustia, y todos mis miembros son como una sombra.
Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
8 Los rectos se asombran de esto, y el inocente se levanta contra el impío.
La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
9 Sin embargo, el justo se aferra a su camino, y el limpio de manos aumentará sus fuerzas.
Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
10 Pero ahora, vuelvan todos ustedes y vengan acá. Pero entre ustedes no hallaré algún sabio.
Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
11 Mis días pasaron. Mis planes se deshicieron, aun los anhelos de mi corazón
Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
12 que solían cambiar la noche en día. La luz está después de la oscuridad.
La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
13 Si espero, yo sé que el Seol es mi habitación. En la tenebrosidad tengo extendida mi cama. (Sheol h7585)
Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)
14 A la descomposición digo: ¡Padre mío! Y al gusano: ¡Madre mía, hermana mía!
Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
15 ¿Dónde está entonces mi esperanza? ¿Quién verá mi bien?
Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
