Job 17
1 Mi alma se agota, mis días se extinguen. El sepulcro está preparado para mí.
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 No hay conmigo sino burladores, y mis ojos se fijan en su provocación.
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 Te ruego, deposita una fianza ante Ti mismo. ¿Quién quiere ser mi garante?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 Porque cerraste su corazón al entendimiento. Por tanto, no los exaltarás.
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 Al que traiciona a sus amigos por recompensa, les desfallecerán los ojos a sus hijos.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 Pero Él me convirtió en un refrán de la gente. Soy uno a quien los hombres escupen.
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Mis ojos se oscurecieron por la angustia, y todos mis miembros son como una sombra.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Los rectos se asombran de esto, y el inocente se levanta contra el impío.
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 Sin embargo, el justo se aferra a su camino, y el limpio de manos aumentará sus fuerzas.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 Pero ahora, vuelvan todos ustedes y vengan acá. Pero entre ustedes no hallaré algún sabio.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 Mis días pasaron. Mis planes se deshicieron, aun los anhelos de mi corazón
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 que solían cambiar la noche en día. La luz está después de la oscuridad.
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
13 Si espero, yo sé que el Seol es mi habitación. En la tenebrosidad tengo extendida mi cama. (Sheol h7585)
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 A la descomposición digo: ¡Padre mío! Y al gusano: ¡Madre mía, hermana mía!
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 ¿Dónde está entonces mi esperanza? ¿Quién verá mi bien?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
