Job 16
1 Entonces Job respondió:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Oí muchas cosas como éstas. Consoladores molestos son todos ustedes.
| «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید. | ۲ |
3 ¿Habrá fin para las palabras vanas? ¿Qué te incita a responder?
| آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟ | ۳ |
4 Yo también podría hablar como ustedes. Si su alma estuviera en lugar de la mía, podría hilvanar vocablos contra ustedes y menear la cabeza contra ustedes.
| من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم، | ۴ |
5 Pero los alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios calmaría su dolor.
| لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود. | ۵ |
6 Si hablo, no cesa mi dolor. Si me abstengo, ¿se aleja de mí?
| «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟ | ۶ |
7 Ahora me agotó. Desoló a toda mi compañía.
| لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای. | ۷ |
8 Colocaste una mano firme contra mí y me llenaste de arrugas, lo cual es un testigo contra mí. Mi flacura es una evidencia adicional que testifica en mi cara.
| مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد. | ۸ |
9 Mi adversario lanzó su mirada contra mí. Me odió, me persiguió, su furor me destrozó, contra mí cruje sus dientes, fija sus ojos contra mí,
| در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است. | ۹ |
10 abren sus bocas contra mí, hieren mis mejillas con afrenta, se unieron contra mí.
| دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند. | ۱۰ |
11 ʼElohim me entregó a los perversos y me empujó hacia las manos de los impíos.
| خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است. | ۱۱ |
12 Yo estaba tranquilo, pero Él me quebrantó. Me agarró por el cuello, me destrozó y me colocó como blanco de sus flechas.
| چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است. | ۱۲ |
13 Sus arqueros me rodearon, atraviesan mis riñones y no perdonan. Derraman mi hiel a tierra,
| تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد. | ۱۳ |
14 abren brecha tras brecha en mí y arremeten contra mí como un guerrero.
| مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد. | ۱۴ |
15 Cosí tela áspera sobre mi piel y coloqué mi cabeza en el polvo.
| بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام. | ۱۵ |
16 Mi cara está enrojecida de tanto llorar. Sobre mis párpados se afirma la sombra de la muerte,
| روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است. | ۱۶ |
17 aunque no hubo violencia en mis manos, y fue pura mi oración.
| اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است. | ۱۷ |
18 ¡Oh tierra, no encubras mi sangre, ni haya lugar de reposo para mi clamor!
| ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد. | ۱۸ |
19 Ciertamente ahora mi testigo está en el cielo, en las alturas, el que atestigua a mi favor.
| اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین. | ۱۹ |
20 Mis amigos son mis burladores. Mis ojos lloran ante ʼElohim.
| دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد. | ۲۰ |
21 ¡Ojalá pudiera disputar el hombre ante ʼElohim, como un hombre con su prójimo!
| و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟ | ۲۱ |
22 Porque cuando pasen algunos años, me iré por el camino que no tiene regreso.
| زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت. | ۲۲ |
