Job 16

1 Entonces Job respondió:

Ijob respondis kaj diris:

2 Oí muchas cosas como éstas. Consoladores molestos son todos ustedes.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

3 ¿Habrá fin para las palabras vanas? ¿Qué te incita a responder?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

4 Yo también podría hablar como ustedes. Si su alma estuviera en lugar de la mía, podría hilvanar vocablos contra ustedes y menear la cabeza contra ustedes.

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

5 Pero los alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios calmaría su dolor.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

6 Si hablo, no cesa mi dolor. Si me abstengo, ¿se aleja de mí?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

7 Ahora me agotó. Desoló a toda mi compañía.

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

8 Colocaste una mano firme contra mí y me llenaste de arrugas, lo cual es un testigo contra mí. Mi flacura es una evidencia adicional que testifica en mi cara.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

9 Mi adversario lanzó su mirada contra mí. Me odió, me persiguió, su furor me destrozó, contra mí cruje sus dientes, fija sus ojos contra mí,

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

10 abren sus bocas contra mí, hieren mis mejillas con afrenta, se unieron contra mí.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

11 ʼElohim me entregó a los perversos y me empujó hacia las manos de los impíos.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

12 Yo estaba tranquilo, pero Él me quebrantó. Me agarró por el cuello, me destrozó y me colocó como blanco de sus flechas.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

13 Sus arqueros me rodearon, atraviesan mis riñones y no perdonan. Derraman mi hiel a tierra,

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

14 abren brecha tras brecha en mí y arremeten contra mí como un guerrero.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

15 Cosí tela áspera sobre mi piel y coloqué mi cabeza en el polvo.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16 Mi cara está enrojecida de tanto llorar. Sobre mis párpados se afirma la sombra de la muerte,

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

17 aunque no hubo violencia en mis manos, y fue pura mi oración.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

18 ¡Oh tierra, no encubras mi sangre, ni haya lugar de reposo para mi clamor!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

19 Ciertamente ahora mi testigo está en el cielo, en las alturas, el que atestigua a mi favor.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

20 Mis amigos son mis burladores. Mis ojos lloran ante ʼElohim.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

21 ¡Ojalá pudiera disputar el hombre ante ʼElohim, como un hombre con su prójimo!

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

22 Porque cuando pasen algunos años, me iré por el camino que no tiene regreso.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.