Job 15
1 Elifaz temanita respondió:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 ¿Responderá el sabio con conocimiento vano? ¿Llenará su vientre de viento del este?
Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
3 ¿Argüirá con palabras inútiles o con palabras sin provecho?
Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 Tú anulas la reverencia y menosprecias la oración ante ʼElohim,
Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
5 porque tu iniquidad enseña tu boca, y adoptas la lengua del astuto.
Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 Tu boca te condena, y no yo. Tus labios testifican contra ti.
Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
7 ¿Eres tú el primer hombre que nació? ¿Fuiste engendrado antes que las montañas?
Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
8 ¿Escuchaste el secreto de ʼElohim para que tú solo te apropies de la sabiduría?
Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
9 ¿Qué sabes que nosotros no sepamos? ¿Qué entiendes que nosotros no entendamos?
Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Cabezas canas y hombres muy ancianos, de más larga edad que tu padre, hay entre nosotros.
Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 ¿En tan poco tienes el consuelo de ʼElohim y la palabra que se te dice con dulzura?
Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 ¿Por qué tu corazón te arrastra y por qué guiñan tus ojos?
Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 ¿Por qué vuelves tu espíritu contra ʼElohim, y dejas salir esas palabras de tu boca?
Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
14 ¿Qué es el hombre para que sea considerado puro, y el nacido de mujer para que sea considerado justo?
Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 Mira, en sus santos no confía. Ante sus ojos ni aun el cielo es puro.
Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 ¡Cuánto menos el hombre repugnante y corrupto que bebe la iniquidad como agua!
Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Escúchame, yo te informaré. Óyeme y lo que vi te contaré
Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 lo que los sabios informaron, sin ocultar lo de sus antepasados.
Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
19 Solo a ellos fue dada la tierra, y ningún extraño pasó entre ellos.
Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 Todos sus días sufre tormento el perverso, y contados años le están reservados al tirano.
Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
21 Voces espantosas resuenan en sus oídos. El destructor vendrá sobre él en la paz.
Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 No cree que volverá de la oscuridad. Está destinado para la espada.
Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
23 Vaga en busca del pan y dice: ¿Dónde está? Sabe que el día de la oscuridad está cerca.
Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 La tristeza y la aflicción lo turban, como un rey listo para la batalla,
Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
25 porque extendió su mano contra ʼEL. Se portó con soberbia contra ʼEL-Shadday.
Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
26 Indómito embistió contra Él con la espesa barrera de su escudo,
Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
27 con su cara cubierta, con los pliegues de su cintura aumentados de grasa.
Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 Vivirá en ciudades destruidas, en casas no habitadas, destinadas a ser ruinas.
Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
29 No enriquecerá, ni durará su hacienda, ni se extenderán sus posesiones en la tierra.
Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
30 No escapará de la oscuridad. La llama consumirá sus ramas. Por el aliento de su boca perecerá.
Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
31 No confíe en la vanidad, ni se engañe a sí mismo, porque la vanidad será su recompensa.
La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
32 Se marchitará antes de su tiempo, y sus ramas no reverdecerán.
Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
33 Será vid que dejará caer sus uvas no maduras, olivo que echa de él sus flores.
Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
34 La compañía del impío es estéril, y el fuego consume las tiendas del corrupto.
Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
35 Conciben travesura, dan a luz iniquidad y su mente prepara el engaño.
Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
