Job 15
1 Elifaz temanita respondió:
Elifaz Temanac progovori tad i reče:
2 ¿Responderá el sabio con conocimiento vano? ¿Llenará su vientre de viento del este?
“Zar šupljom naukom odgovara mudrac i vjetrom istočnim trbuh napuhuje?
3 ¿Argüirá con palabras inútiles o con palabras sin provecho?
Zar on sebe brani riječima ispraznim, besjedama koje ničem ne koriste?
4 Tú anulas la reverencia y menosprecias la oración ante ʼElohim,
Još više ti činiš: ništiš strah od Boga, pred njegovim licem pribranost ukidaš.
5 porque tu iniquidad enseña tu boca, y adoptas la lengua del astuto.
Tvoje riječi krivicu tvoju odaju, poslužio si se jezikom lukavih,
6 Tu boca te condena, y no yo. Tus labios testifican contra ti.
vlastita te usta osuđuju, ne ja, protiv tebe same ti usne svjedoče.
7 ¿Eres tú el primer hombre que nació? ¿Fuiste engendrado antes que las montañas?
Zar si prvi čovjek koji se rodio? Zar si na svijet prije bregova došao?
8 ¿Escuchaste el secreto de ʼElohim para que tú solo te apropies de la sabiduría?
Zar si tajne Božje ti prisluškivao i mudrost čitavu za se prisvojio?
9 ¿Qué sabes que nosotros no sepamos? ¿Qué entiendes que nosotros no entendamos?
Što ti znadeš, a da i mi ne znamo, što ti razumiješ, a da to ne shvaćamo?
10 Cabezas canas y hombres muy ancianos, de más larga edad que tu padre, hay entre nosotros.
Ima među nama i sijedih i starih kojima je više ljeta no tvom ocu.
11 ¿En tan poco tienes el consuelo de ʼElohim y la palabra que se te dice con dulzura?
Zar su ti utjehe Božje premalene i blage riječi upućene tebi?
12 ¿Por qué tu corazón te arrastra y por qué guiñan tus ojos?
Što te srce tvoje tako slijepo goni i što tako divlje prevrćeš očima
13 ¿Por qué vuelves tu espíritu contra ʼElohim, y dejas salir esas palabras de tu boca?
kad proti Bogu jarost svoju okrećeš, a iz usta takve riječi ti izlaze!
14 ¿Qué es el hombre para que sea considerado puro, y el nacido de mujer para que sea considerado justo?
Što je čovjek da bi čist mogao biti? Zar je itko rođen od žene pravedan?
15 Mira, en sus santos no confía. Ante sus ojos ni aun el cielo es puro.
Gle, ni u svece se On ne pouzdava, oku njegovu ni nebesa čista nisu,
16 ¡Cuánto menos el hombre repugnante y corrupto que bebe la iniquidad como agua!
a kamoli to biće gadno i buntovno, čovjek što k'o vodu pije opačinu!
17 Escúchame, yo te informaré. Óyeme y lo que vi te contaré
Mene sad poslušaj, poučit' te hoću, što god sam vidjeh, ispričat' ti želim,
18 lo que los sabios informaron, sin ocultar lo de sus antepasados.
i ono što naučavahu mudraci ne tajeć' što su primili od pređa
19 Solo a ellos fue dada la tierra, y ningún extraño pasó entre ellos.
kojima je zemlja ova bila dana kamo tuđin nije nikada stupio.
20 Todos sus días sufre tormento el perverso, y contados años le están reservados al tirano.
Zlikovac se muči cijelog svoga vijeka, nasilniku već su ljeta odbrojena.
21 Voces espantosas resuenan en sus oídos. El destructor vendrá sobre él en la paz.
Krik strave svagda mu u ušima ječi, dok miruje, na njeg baca se razbojnik.
22 No cree que volverá de la oscuridad. Está destinado para la espada.
Ne nada se da će izbjeći tminama i znade dobro da je maču namijenjen,
23 Vaga en busca del pan y dice: ¿Dónde está? Sabe que el día de la oscuridad está cerca.
strvinaru da je kao plijen obećan. On znade da mu se dan propasti bliži.
24 La tristeza y la aflicción lo turban, como un rey listo para la batalla,
Nemir i tjeskoba na njeg navaljuju, k'o kralj spreman na boj na nj se obaraju.
25 porque extendió su mano contra ʼEL. Se portó con soberbia contra ʼEL-Shadday.
On je protiv Boga podizao ruku, usuđivao se prkosit' Svesilnom
26 Indómito embistió contra Él con la espesa barrera de su escudo,
Ohola je čela na njega srljao, iza štita debela dobro zaklonjen.
27 con su cara cubierta, con los pliegues de su cintura aumentados de grasa.
Lice mu bijaše obloženo salom a bokovi pretilinom otežali.
28 Vivirá en ciudades destruidas, en casas no habitadas, destinadas a ser ruinas.
Razrušene je zaposjeo gradove i kućišta nastanio napuštena. Srušit će se ono što za sebe sazda;
29 No enriquecerá, ni durará su hacienda, ni se extenderán sus posesiones en la tierra.
cvasti mu neće, već rasuti se blago, sjena mu se neće po zemlji širiti.
30 No escapará de la oscuridad. La llama consumirá sus ramas. Por el aliento de su boca perecerá.
On se tami više izmaknuti neće, opržit će oganj njegove mladice, u dahu plamenih usta nestat će ga.
31 No confíe en la vanidad, ni se engañe a sí mismo, porque la vanidad será su recompensa.
U taštinu svoju neka se ne uzda, jer će mu ispraznost biti svom nagradom.
32 Se marchitará antes de su tiempo, y sus ramas no reverdecerán.
Prije vremena će svenut' mu mladice, grane mu se nikad neće zazelenjet'.
33 Será vid que dejará caer sus uvas no maduras, olivo que echa de él sus flores.
Kao loza, grozd će stresat' svoj nezreo, poput masline pobacit će cvatove.
34 La compañía del impío es estéril, y el fuego consume las tiendas del corrupto.
Da, bezbožničko je jalovo koljeno, i vatra proždire šator podmitljivca.
35 Conciben travesura, dan a luz iniquidad y su mente prepara el engaño.
Koji zlom zanesu, rađaju nesreću i prijevaru nose u utrobi svojoj.”
