< Job 14 >
1 El hombre nacido de mujer es corto de días y lleno de perturbaciones.
“Dhano ma dhako onywolo ndalone nok kendo oneno chandruok mathoth.
2 Brota como una flor, pero es cortado. Pasa como una sombra y desaparece.
Odongo piyo piyo ka maua bangʼe to oner; mana ka tipo makadho ma ok siki.
3 ¿Y sobre éste abres tus ojos y lo llevas a juicio contigo?
Ngʼat machal kamano bende inyalo dewo? Bende dikele e nyimi adier mondo iyale?
4 ¿Quién limpiará lo impuro? ¡Nadie!
En ngʼa manyalo kelo gima ler kogolo kuom gima ochido? Onge kata achiel!
5 Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses depende de Ti. Tú le fijaste sus límites, de los cuales no pasará.
Ndalo dhano nosekwan chon; isechano kar romb dwechene, kendo iseketo gikone ma ok onyal kalo.
6 Aparta de él tu mirada y que descanse hasta que complete su día como un jornalero.
Omiyo gol wangʼi kuome kendo weye mos, mondo ochamie luche gi mor kaka ngʼama ondiki timo.
7 Porque para el árbol hay esperanza: Si es cortado, retoñará, y sus ramas no cesarán.
“Yien ber nyalo bedo gi geno: ka osetongʼe to nitie geno ni onyalo loth, kendo chunye maloth manyien ok rem mak odongo.
8 Aunque debajo de la tierra esté muerto su tronco, y en la tierra envejezca su raíz,
Kata obedo ni tiendene towo kendo miyo osikene tho,
9 al recibir el agua reverdecerá, y echará ramas como una planta.
to kata kamano, kowinjo much pi, to oloth, mana ka yien mochako dongo.
10 Pero el hombre muere, y queda tendido. Expira el hombre, ¿y dónde está?
Dhano to tho kendo iike e bwo lowo; oyweyo mogik, kendo kare rumo chuth.
11 Como las aguas se van al mar, y un río se agota y se seca,
Mana kaka pi dwono e nam kata kaka dier aora pi duone mi two,
12 así el hombre queda tendido y no se levantará. Hasta que no haya cielo, no será despertado, ni lo levantarán de su sueño.
e kaka dhano nindo piny kendo ok ochak ochungʼ; ok ochak onen kendo bende ok nochiewe e nindoneno.
13 ¡Ojalá me escondas en el Seol mientras se aplaca tu ira, y me fijes un plazo y te acuerdes de mí! (Sheol )
“Mad ne ipanda ei liel mondo ne abed maonge nyaka chop mirimbi rum, bangʼe to iket kinde ma ibiro parae kendo! (Sheol )
14 Si el hombre muere, ¿volverá a vivir? Todos los días de mi lucha y servicio esperaré hasta que llegue mi liberación.
Ka ngʼato otho, bende dochak obed mangima kendo? Ndalona duto mag tichna matek abiro rito, an to abiro dhil gi thagruokna, nyaka kinde maber chopi.
15 Entonces llamarás y yo te responderé. Tendrás afecto a la hechura de tus manos.
Ibiro luongo, kendo abiro dwoki; ibiro gombo neno chwech ma lweti osechweyo.
16 Porque ahora me cuentas los pasos y no das tregua a mi pecado.
Eka inikwan kuonde matienda onyono to ok inisik kinona mondo ikwan richo ka richo matimo.
17 Tienes mi transgresión sellada en un saco. Tú cubres mi iniquidad.
Kethoga ibiro ket ei ofuku mi din ma ok yawre, kendo inium richona.
18 Pero la montaña cae y se desmorona. Las rocas cambian de lugar.
“Mana kaka pi ywero got kendo barore kendo kaka lwanda chorore kawuok kare,
19 Las piedras se desgastan con el agua impetuosa que se lleva el polvo de la tierra. Así destruyes la esperanza del hombre.
kendo kaka pi ywero kite kendo koth maduongʼ ywero lowo, kamano e kaka iketho geno ma dhano nigo.
20 Prevaleces para siempre contra él, y él se va. Desfiguras su rostro y lo despides.
Ihewe dichiel kendo mogik, kendo olal nono; iloko kit wangʼe, kendo igole e dier ji chuth.
21 Sus hijos obtendrán honores, pero él no lo sabrá. Si son humillados, no lo percibirá.
Kata ka yawuote yudo duongʼ bangʼe, to en okia kendo kata ka giyudo wichkuot, to ok one gi wangʼe.
22 Pero su carne sobre él siente el tormento, y su alma gime por él.
Gima owinjo en mana rem manie dende owuon kendo oywagore kende owuon.”