Job 14
1 El hombre nacido de mujer es corto de días y lleno de perturbaciones.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 Brota como una flor, pero es cortado. Pasa como una sombra y desaparece.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 ¿Y sobre éste abres tus ojos y lo llevas a juicio contigo?
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 ¿Quién limpiará lo impuro? ¡Nadie!
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses depende de Ti. Tú le fijaste sus límites, de los cuales no pasará.
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Aparta de él tu mirada y que descanse hasta que complete su día como un jornalero.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 Porque para el árbol hay esperanza: Si es cortado, retoñará, y sus ramas no cesarán.
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Aunque debajo de la tierra esté muerto su tronco, y en la tierra envejezca su raíz,
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 al recibir el agua reverdecerá, y echará ramas como una planta.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 Pero el hombre muere, y queda tendido. Expira el hombre, ¿y dónde está?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 Como las aguas se van al mar, y un río se agota y se seca,
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 así el hombre queda tendido y no se levantará. Hasta que no haya cielo, no será despertado, ni lo levantarán de su sueño.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 ¡Ojalá me escondas en el Seol mientras se aplaca tu ira, y me fijes un plazo y te acuerdes de mí! (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 Si el hombre muere, ¿volverá a vivir? Todos los días de mi lucha y servicio esperaré hasta que llegue mi liberación.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Entonces llamarás y yo te responderé. Tendrás afecto a la hechura de tus manos.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 Porque ahora me cuentas los pasos y no das tregua a mi pecado.
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 Tienes mi transgresión sellada en un saco. Tú cubres mi iniquidad.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 Pero la montaña cae y se desmorona. Las rocas cambian de lugar.
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 Las piedras se desgastan con el agua impetuosa que se lleva el polvo de la tierra. Así destruyes la esperanza del hombre.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Prevaleces para siempre contra él, y él se va. Desfiguras su rostro y lo despides.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 Sus hijos obtendrán honores, pero él no lo sabrá. Si son humillados, no lo percibirá.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 Pero su carne sobre él siente el tormento, y su alma gime por él.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
