Job 10

1 ¡Mi alma está hastiada de mi vida! Daré rienda suelta a mi queja. Hablaré con la amargura de mi alma.

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

2 Diré a ʼElohim: ¡No me condenes! Hazme saber por qué contiendes conmigo.

Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

3 ¿En verdad, es justo para Ti oprimir, desechar la obra de tus manos y favorecer el designio de los perversos?

Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

4 ¿Tienes ojos humanos y miras como mira el hombre?

Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

5 ¿Son tus días como los días del hombre o tus años como los años del hombre,

Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

6 para que indagues mi iniquidad e investigues mi pecado?

Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

7 Tú sabes que no soy culpable, y que no hay quien libre de tu mano.

Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

8 Tus manos me hicieron y me formaron. ¿Y ahora me destruyes?

Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

9 Recuerda, te ruego, que del barro me moldeaste. ¿Y al polvo me harás volver?

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

10 ¿No me vertiste como leche y me cuajaste como queso?

Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

11 Me cubriste de piel y de carne, con huesos y tendones me tejiste.

Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

12 Me otorgaste vida y misericordia, y tu cuidado preservó mi espíritu.

Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

13 Tenías estas cosas ocultas en tu corazón. Yo sé que esto estaba contigo.

Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

14 Si peco, Tú me observas, y no me tendrás como limpio de mi culpa.

Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

15 Si soy malo, ¡ay de mí! Y si soy justo, no levantaré mi cabeza. Estoy hastiado de la afrenta y de ver mi aflicción.

Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

16 Si mi cabeza se levanta, me cazas como a león y vuelves a mostrar tus proezas en mí.

Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

17 Renuevas tus testigos contra mí y aumentas contra mí tu furor como tropas de relevo.

Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

18 ¿Por qué entonces me sacaste de la matriz? ¡Hubiera yo expirado sin que ningún ojo me viera!

En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

19 Sería como si nunca hubiera existido, llevado del vientre a la tumba.

Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

20 ¿No son pocos mis días? Cesa pues, y déjame, para que me consuele un poco

Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

21 antes que me vaya a la región tenebrosa de la muerte para no volver,

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

22 tierra de oscuridad, lóbrega, lugar de sombra de muerte, sin orden, donde la luz es como densa oscuridad.

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.