< Santiago 4 >
1 ¿De dónde [vienen] las luchas y contiendas entre ustedes? ¿No [vienen] de sus pasiones, las cuales combaten como soldados en sus miembros?
ποθεν πολεμοι και μαχαι εν υμιν ουκ εντευθεν εκ των ηδονων υμων των στρατευομενων εν τοις μελεσιν υμων
2 Codician y no tienen. Asesinan y arden de envidia. Nada pueden obtener. Combaten y luchan. Pero no tienen porque no piden.
επιθυμειτε και ουκ εχετε φονευετε και ζηλουτε και ου δυνασθε επιτυχειν μαχεσθε και πολεμειτε ουκ εχετε δια το μη αιτεισθαι υμας
3 Piden y no reciben, porque piden mal, para gastar en sus placeres.
αιτειτε και ου λαμβανετε διοτι κακως αιτεισθε ινα εν ταις ηδοναις υμων δαπανησητε
4 Adúlteros, ¿no saben que la amistad del mundo es enemistad contra Dios? Por tanto, cualquiera que determina ser amigo del mundo, se convierte en enemigo de Dios.
μοιχοι και μοιχαλιδες ουκ οιδατε οτι η φιλια του κοσμου εχθρα του θεου εστιν ος αν ουν βουληθη φιλος ειναι του κοσμου εχθρος του θεου καθισταται
5 ¿O piensan que la Escritura dice en vano: El espíritu que puso en nosotros nos anhela con celo?
η δοκειτε οτι κενως η γραφη λεγει προς φθονον επιποθει το πνευμα ο κατωκησεν εν ημιν
6 Pero Él da mayor gracia. Por tanto dice: Dios se opone a [los ]soberbios, y da gracia a [los ]humildes.
μειζονα δε διδωσιν χαριν διο λεγει ο θεος υπερηφανοις αντιτασσεται ταπεινοις δε διδωσιν χαριν
7 Entonces sométanse a Dios. Estén firmes contra el diablo y huirá de ustedes.
υποταγητε ουν τω θεω αντιστητε [δε] τω διαβολω και φευξεται αφ υμων
8 Acérquense a Dios y Él se acercará a ustedes. Pecadores, limpien sus manos, y los que vacilan purifiquen [sus] corazones.
εγγισατε τω θεω και εγγιει υμιν καθαρισατε χειρας αμαρτωλοι και αγνισατε καρδιας διψυχοι
9 Aflíjanse, lamenten y lloren. Su risa se convierta en llanto y su gozo en tristeza.
ταλαιπωρησατε και πενθησατε και κλαυσατε ο γελως υμων εις πενθος μεταστραφητω και η χαρα εις κατηφειαν
10 Humíllense ante el Señor, y Él los exaltará.
ταπεινωθητε ενωπιον του κυριου και υψωσει υμας
11 Hermanos, no hablen mal unos de otros. El que habla mal del hermano o que juzga a su hermano, habla mal de [la] Ley y juzga a [la] Ley. Si juzgas [la] Ley, ya no eres cumplidor de [la] Ley, sino juez.
μη καταλαλειτε αλληλων αδελφοι ο καταλαλων αδελφου και κρινων τον αδελφον αυτου καταλαλει νομου και κρινει νομον ει δε νομον κρινεις ουκ ει ποιητης νομου αλλα κριτης
12 Uno solo es el Legislador y Juez, Quien puede salvar y condenar. Pero tú, que juzgas al prójimo, ¿quién eres?
εις εστιν ο νομοθετης ο δυναμενος σωσαι και απολεσαι συ δε τις ει ος κρινεις τον ετερον
13 Escuchen ahora los que dicen: Hoy o mañana iremos a tal y tal ciudad, estaremos allá un año, haremos negocios y ganaremos.
αγε νυν οι λεγοντες σημερον και αυριον πορευσωμεθα εις τηνδε την πολιν και ποιησωμεν εκει ενιαυτον ενα και εμπορευσωμεθα και κερδησωμεν
14 Lo que no saben es como será su vida mañana. Ciertamente es como una neblina que aparece por poco tiempo, y luego se desvanece.
οιτινες ουκ επιστασθε το της αυριον ποια γαρ η ζωη υμων ατμις γαρ εσται η προς ολιγον φαινομενη επειτα δε και αφανιζομενη
15 Al contrario, ustedes [deben] decir: Si el Señor quiere, viviremos, y haremos esto o aquello.
αντι του λεγειν υμας εαν ο κυριος θεληση και ζησωμεν και ποιησωμεν τουτο η εκεινο
16 Pero ahora se enaltecen en sus arrogancias. Todo enaltecimiento de esa clase es malo.
νυν δε καυχασθε εν ταις αλαζονειαις υμων πασα καυχησις τοιαυτη πονηρα εστιν
17 Por tanto, al que sabe hacer lo bueno y no [lo] hace, le es pecado.
ειδοτι ουν καλον ποιειν και μη ποιουντι αμαρτια αυτω εστιν