< Génesis 40 >

1 Después de estas cosas, sucedió que el copero y el panadero del rey de Egipto ofendieron a su ʼadón, el rey de Egipto.
Pea hili ʻae ngaahi meʻa ni, naʻe hoko ʻo pehē, ko e tauhi lahi, mo e tangata taʻo mā ʻae tuʻi ʻo ʻIsipite, naʻa na fakaʻitaʻi hona ʻeiki ko e tuʻi ʻo ʻIsipite.
2 Faraón se enfureció contra sus dos funcionarios: el jefe de los coperos y el jefe de los panaderos.
Pea tuputāmaki ʻa Felo ki heʻene ongo matāpule, ʻio, ki he matāpule ʻoe kau tauhi, mo e matāpule ʻoe kau taʻo mā.
3 Los puso bajo custodia en la casa del capitán de la guardia, en la cárcel donde estaba preso José.
Pea ne tuku ʻakinaua ke pōpula ʻi he fale ʻoe ʻeiki ʻoe kau leʻo, ki he fale fakapōpula, ko e potu ko ia naʻe nofo haʻisia ai ʻa Siosefa.
4 El capitán de la guardia se los encargó a José, y éste les servía. Estuvieron bajo custodia durante algún tiempo.
Pea naʻe tuku ʻakinaua ʻe he matāpule ʻoe kau leʻo, kia Siosefa ke ne leʻohi, pea naʻe tauhi ʻe ia ʻakinaua: pea ne na nofo ʻi he fale fakapōpula ʻo fuoloa siʻi pe.
5 El copero y el panadero del rey de Egipto, cuando estaban presos en la cárcel, ambos tuvieron un sueño en una misma noche, cada uno su sueño con su peculiar sentido.
Pea ne na misi fakatouʻosi ʻae misi, taki taha ʻae tangata ʻene misi ʻi he pō pe taha, ʻae tangata taki taha ʻo fakatatau mo hono ʻuhinga ʻo ʻene misi, ʻae tauhi lahi, mo e tangata taʻo mā ʻae tuʻi ʻo ʻIsipite, ʻaia naʻe nofo haʻisia ʻi he fale fakapōpula.
6 José fue a ellos por la mañana y observó que estaban perturbados.
Pea ʻalu ange ʻa Siosefa kiate kinaua ʻi he pongipongi, pea sio ia kiate kinaua, pea vakai, naʻa na matapeko.
7 Preguntó a los funcionarios de Faraón que estaban con él en la prisión de la casa de su ʼadón: ¿Por qué sus rostros parecen tristes hoy?
Pea fehuʻi ia ki he ongo matāpule ʻa Felo, ʻakinaua naʻe pōpula mo ia ʻi he fale ʻo ʻene ʻeiki, ʻo pehē, “Ko e hā ʻoku mo matapeko ai he ʻaho ni?”
8 Le respondieron: Nos vino un sueño y no hay quien lo interprete. Entonces José les dijo: ¿No corresponden las interpretaciones a ʼElohim? Les ruego que me los narren.
Pea na pehē kiate ia, “Kuo ma misi ʻae misi, pea ʻoku ʻikai ha tokotaha ke fakahā hono ʻuhinga.” Pea pehē ʻe Siosefa kiate kinaua, “ʻIkai ʻoku ʻi he ʻOtua pe hono ʻuhinga? ʻOku ou kole mo fakahā mai ia kiate au.”
9 Entonces el jefe de los coperos contó su sueño a José: En mi sueño apareció ante mí una vid,
Pea tala ʻe he tauhi lahi ʻene misi kia Siosefa, ʻo ne pehē kiate ia; “Vakai, ʻi heʻeku misi, naʻe ʻi hoku ʻao ʻae vaine;
10 y en la vid estaban tres ramas. Parecía que les salían brotes, florecían, y sus racimos de uvas maduraban.
pea naʻe ʻi he vaine ʻae vaʻa ʻe tolu pea hangē naʻe litolito ia, pea tupu hono fisi; pea naʻe tupu ʻi hono ngaahi fuhi ʻae kālepi momoho:
11 La copa de Faraón estaba en mi mano. Tomé las uvas y las exprimí en la copa de Faraón, y entregué la copa en mano de Faraón.
pea naʻe ʻi hoku nima ʻae ipu ʻa Felo pea naʻaku toʻo ʻae ngaahi kālepi, ʻo tatau ia ki he ipu ʻa Felo, pea ne u ʻatu ʻae ipu ki he nima ʻo Felo.”
12 José le dijo: Esta es su interpretación: Las tres ramas son tres días.
Pea pehēange ʻe Siosefa kiate ia, “Ko hono ʻuhinga eni; Ko e vaʻa ʻe tolu, ko e ʻaho ia ʻe tolu.
13 Dentro de tres días Faraón alzará tu cabeza y te devolverá a tu puesto. Pondrás la copa de Faraón en su mano, como de costumbre cuando eras su copero.
‌ʻI he teʻeki ʻosi ʻae ʻaho ʻe tolu, ʻe hakeakiʻi Ko e ʻe Felo, ʻo ne toe tuku koe ki hoʻo ngāue: pea te ke ʻatu ʻae ipu ʻa Felo ki hono nima, ʻo hangē ko ia naʻa ke fai ʻi hoʻo kei nofo ko ʻene tauhi lahi.
14 Pero cuando te vaya bien, acuérdate de mí. Te ruego que tengas misericordia de mí, me menciones a Faraón y me saques de esta casa,
Ka ʻoka ke ka lelei koe, ke ke manatuʻi au; pea ʻoku ou kole ke ke ʻofa mai kiate au, ʻo tala au kia Felo, pea fakahao au mei he fale ni;
15 porque ciertamente fui secuestrado de la tierra de los hebreos. Nada hice aquí para que me confinaran en la cárcel.
He ko e moʻoni naʻe kaihaʻasia au mei he fonua ʻoe kakai Hepelū: pea naʻe ʻikai te u fai ha meʻa ʻi heni foki, koeʻuhi ke nau tuku au ki he fale fakapōpula.”
16 Entonces, al ver el jefe de los panaderos que interpretó favorablemente, dijo a José: También yo soñé que veía tres cestas de pan sobre mi cabeza.
Pea kuo mamata ʻe he tangata taʻo mā, ʻoku lelei hono ʻuhinga, pea pehē ʻe ia kia Siosefa: “Naʻaku misi foki, pea vakai, naʻe ʻi hoku ʻulu ʻae kato hinehina ʻe tolu;
17 En la cesta más alta había de todos los manjares de Faraón, obra de panadero, y las aves se los comían de la cesta que estaba sobre mi cabeza.
Pea naʻe ʻi he kato ʻi ʻolunga ʻae ngaahi meʻakai, kuo taʻo kia Felo; pea naʻe kai ia ʻe he fanga manupuna mei he kato, ʻi hoku ʻulu.”
18 José respondió: Esta es su interpretación: Las tres cestas son tres días.
Pea lea ʻa Siosefa, ʻo pehē: “Ko hono ʻuhinga, eni: ko e kato ʻe tolu ko e ʻaho ia ʻe tolu.
19 Dentro de tres días Faraón alzará tu cabeza y te hará colgar de un árbol, y las aves comerán tu carne.
Pea ʻi he teʻeki ke ʻosi ʻae ʻaho ʻe tolu, ʻe hiki ʻe Felo ho ʻulu meiate koe, pea te ne tautau koe ki he ʻakau; pea ʻe kai ʻe he fanga manupuna, ʻae kakano meiate koe.”
20 Sucedió, pues, al tercer día, el día del cumpleaños de Faraón, que él hizo un banquete para todos sus esclavos. En medio de sus esclavos levantó la cabeza del jefe de los coperos y la cabeza del jefe de los panaderos.
Pea ʻi heʻene hokosia hono ʻaho tolu, ko e ʻaho fakamanatu ki he fanauʻi ʻo Felo, naʻa ne fai ʻae kātoanga ki heʻene kau nofoʻanga kotoa pē, pea naʻa ne lau hake ʻae tauhi lahi, mo e tangata taʻo mā, ʻi heʻene kau nofoʻanga.
21 Restableció en su oficio al jefe de los coperos, y éste colocó la copa en la mano de Faraón,
Pea ne toe tuku ki he tauhi lahi ʻa ʻene ngāue: pea toe ʻatu ʻe ia ʻae ipu ki he nima ʻo Felo;
22 pero colgó al jefe de los panaderos, como José les interpretó.
Ka naʻa ne tautau ʻae tangata taʻo mā; ʻo hangē ko e fakamatala, ʻa Siosefa,
23 Sin embargo, el jefe de los coperos no se acordó de José, sino lo olvidó.
Ka naʻe ʻikai manatu ʻe he tauhi lahi kia Siosefa, ka naʻa ne fakangaloʻi ia.

< Génesis 40 >