< Gálatas 2 >
1 Después de 14 años subí otra vez a Jerusalén con Bernabé, y también llevé a Tito.
Hanchu, kum sômleiminli suole, Barnabas le Titus tuongin Jerusalema kin se nôka.
2 Subí según una revelación. Para no correr ni haber corrido en vano, expuse en privado a los de cierta reputación las Buenas Noticias que predico entre los gentiles.
Pathien ânlâra mitîr sikin ke se ani. Koiindang ruoipungei leh atheiin kin chong khôma Jentailngei lâia thurchisa ki misîr ngâi hih an kôm ki rilminthâr pe ngeia; zora lei vunsaia ki sinthona mo, atûnlâia mo, mok sôl ki ni loina rangin.
3 Ni aun Tito, el griego que estaba conmigo, fue obligado a circuncidarse
Ania kên ruoipui Titus hih Greek mi aniatachu rangrâtin sertan min tho uol mak ngei.
4 por motivo de los falsos hermanos que entraron solapadamente para espiar la libertad que tenemos en Cristo Jesús, a fin de esclavizarnos.
Sûngsuok rothol, inrûka hong lûtngei vai han sertan tho ngêt rang an bôka; ma-ngei han suoka min minchang theina rangin Khrista Jisua zalêna ei nei hih enrichik ranga lût an ni.
5 Ni por un momento cedimos a someternos a ellos, para que la verdad de las Buenas Noticias permaneciera con ustedes.
Aniatachu, thurchisa chongtak hah ninta ranga aom bang theina rangin hapkhat khom an chong jôm makme.
6 Los de reputación que parecían ser algo, nada me impartieron. Lo que eran no me interesa, Dios no hace acepción de personas.
Ania, ruoipu uola an ibe ngei hah i-anga mi khom nisenla, keima rangin chu ite dang uol mak, Pathien'n chu pêntienga ânlang a jêk ngâiloi sikin, mangei han sin tho rang tie athar ite mi ril thei uol makngei.
7 Por otra parte, al considerar que las Buenas Noticias para los no circuncidados me fueron confiadas, como a Pedro, las Buenas Noticias para los circuncidados
Manêkin Juda ngei lâia thurchisa misîrna sin Peter minkola aom anghan, keima Jentailngei lâia thurchisa misîrna sin keima minkolin ko om iti an riet.
8 (porque el que actuó en Pedro para el apostolado a los judíos también actuó en mí para los gentiles),
Pathien'n, ranakin Peter Judangei tîrton a minchang anghan kei khom Jentailngei tîrton mi minchang.
9 y después de reconocer la gracia que me fue dada, Jacobo, Cefas y Juan, los que parecían ser columnas, nos dieron las manos derechas de comunión a mí y a Bernabé, para que nosotros fuéramos a los gentiles, y ellos a los judíos.
Pathien'n hi sin ngêt hih mipêk ti hih ruoipungei, Jacob, Peter le John ngei khomin an rieta, Keima Jentailngei lâia se rangin le anni Judangei lâia se rangin keima le Barnabas inlopna kut changtieng min lei pêk zoi.
10 Solo nos pidieron que nos acordemos de los pobres. Yo también anhelaba hacer esto.
An lâia inriengngei hah kin riettit rangin an nuoma, ma tak hah tho ranga ka lei ngâklal ngâi khom ani.
11 Pero cuando Cefas fue a Antioquía, le resistí cara a cara porque era digno de reprensión.
Hanchu, Peter hah Antioch a hong lâihan dik mak ti inthâr takin ânlang sikin, loko ngei rietin mâi intongin ko ngoa.
12 Porque antes de llegar algunos de parte de Jacobo, [Cefas] comía con los gentiles. Pero cuando llegaron, al atemorizarse de los judíos, se retraía y se apartaba.
Jentailngei lâia bu a nêk ngâia, ania Jacob kôm renga mi senkhat Jentail sermintan rang bôkngei hah a chia, an hong tung lechu a chia, a theiin a om zoi.
13 Los demás judíos se unieron a él en su hipocresía, de tal manera que aun Bernabé fue arrastrado por la hipocresía de ellos.
Juda dangngei khom Peter thâiindôp anghan an thâiândôp suo zoia; Barnabas tena an thâiindôpnân an tuong minmang sa zoi.
14 Pero cuando noté que no actuaban rectamente en cuanto a la verdad de las Buenas Noticias, dije a Cefas delante de todos: Si tú, que eres judío, vives como gentil y no como judío, ¿cómo obligas a los gentiles a vivir según las costumbres judías?
Ania, thurchisa chong takin lôn mak ti ki rieta an rênga makunga Peter kôma, “Nangma Juda mi ni nia, Judangei om anghan om loiin Jentailngei om anghin, irang mo Jentailngei hah Judangei anga min om ngêt rang no bôka? ki tipea.”
15 Nosotros, judíos por naturaleza, y no pecadores de entre [los] gentiles,
Eini chu Juda mi rang piela suok ei nia, “Jentail mi nunsie ngei” an ti ngâi angin ni makme.
16 después de saber que un hombre no es declarado justo por [las ]obras de [la] Ley, sino por [la ]fe en Jesucristo, también creímos en Jesucristo, para que fuéramos declarados justos por [la ]fe en Cristo, y no por [las ]obras de [la ]Ley. Porque por [las ]obras de [la ]Ley ningún humano será declarado justo.
Aniatachu, Jisua Khrista taksônna sika vai, Balam jôm sika ni loiin, mîn Pathien makunga dik ei chang thei iti ei riet; Balamin a nângngei jôm sika ni loia Khrista iem sika Pathien makunga dik ei chang theina rangin keini ngêt khom Khrista han taksônna kin min ngam ani.
17 Si al buscar ser declarados justos en Cristo, también nosotros mismos fuimos hallados pecadores, ¿es entonces Cristo un ministro de pecado? ¡Claro que no!
Khrista leh inzoma Pathien kôm dik chang rang ei bôk lâi hin Jentailngei anghan ei la nunsie bang inte, Khrista hih nunsie thona mi sanpu mo ai ni? nitet mak!
18 Porque si edifico otra vez las cosas que destruí, muestro que soy transgresor.
Balam keset sa hah ki minding nôkin chu balam sietpu ki ni iti ânthâr.
19 Porque yo, por medio de [la] Ley morí a [la] Ley, a fin de vivir para Dios. Con Cristo fui juntamente crucificado,
Pathien tienga ki ring theina rangin keichu Khrista leh khrosa jêmdel ki ni zoi, Balam a om sikin Balam tieng chu ki thi ani zoi.
20 y ya no vivo yo, sino Cristo vive en mí. Lo que ahora vivo en [el] cuerpo, lo vivo en [la ]fe en el Hijo de Dios, Quien me amó y se entregó por mí.
Khrista kôm jêmdelin ko om zoia, aniatachu, ki ring ani, keima chu ni khâi mu unga, Khrista hah keima han a ring zoi ani. Atûna taksa taka ki ring hih, mi lungkhampu kei ranga ringna pêkpu, Pathien Nâipasal taksôna ring kini.
21 No declaro inválida la gracia de Dios, porque si por [la] Ley [hubiera] justicia, entonces Cristo murió sin propósito.
Pathien moroina hih heng mu-ung. Ania, Balam sikin Pathien kôm mîn dik an inchang theiin chu Khrista chu asenaboia thi nîng a tih!