< Ezequiel 19 >

1 Tú, levanta una lamentación por los gobernantes de Israel:
“Ko ia foki ke ke fai ha tangilāulau koeʻuhi ko e ngaahi houʻeiki ʻo ʻIsileli.
2 ¡Qué madre la tuya! Era una leona entre leones. Crió sus cachorros tendida entre los leoncillos.
Pea ke pehē, ‘Ko e hā ʻa hoʻo faʻē? Ko e laione fefine: naʻa ne tokoto hifo ʻi he lotolotonga ʻoe fanga laione, naʻa ne tauhiʻi ʻa hono ʻuhiki ʻi he lotolotonga ʻoe fanga laione mui.
3 Crió a uno de sus cachorros hasta que fue leoncillo que aprendió a agarrar la presa y devoraba hombres.
Pea naʻa ne tauhi ʻae taha ʻa hono ʻuhiki: naʻe hoko ia ko e laione mui, pea ne fakaʻaʻau ia ke poto ʻi he pō ʻa ʻene meʻakai; naʻa ne kai tangata.
4 Las naciones oyeron con respecto a él. Lo atraparon en la fosa y con grillos lo llevaron a la tierra de Egipto.
Naʻe fanongo foki ki ai ʻae ngaahi puleʻanga: pea naʻe moʻua ia ʻi heʻenau luo, pea naʻa nau ʻomi ia ki ʻIsipite kuo haʻisia ia ʻaki ʻae ukamea.
5 Cuando vio que después de mucha espera había perdido su esperanza, tomó otro de sus cachorros, y lo desarrolló como leoncillo.
“‘Pea ʻi heʻene tatali ʻo mamata, kuo mole ʻaia naʻa ne ʻamanaki ki ai, naʻa ne hiki ki he taha kehe ʻi hono ʻuhiki mo ne ngaohi ia ko e laione mui.
6 Merodeaba entre los leones, y se desarrolló hasta ser un león joven. Él aprendió también a desgarrar la presa y devoraba hombres.
Pea naʻe ʻalu fano pe ia ʻi he lotolotonga ʻoe fanga laione mui, naʻe hoko ia ko e laione mui, mo ne poto ʻi he pō ʻa ʻene meʻakai, pea naʻa ne kai tangata.
7 Hizo estragos en palacios y asoló ciudades. Quedó desolada la tierra y cuanto había en ella a causa del estruendo de sus rugidos.
Pea naʻa ne ʻilo honau ngaahi fale fakaʻeiʻeiki naʻe maumau, pea naʻa ne fakalala honau ngaahi kolo; pea naʻe ngaongao ʻae fonua, mo hono fonu ʻo ia, ko e meʻa ʻi he ʻuʻulu ʻo ʻene tangi.
8 Las gentes que se reunieron de todos lados arremetieron contra él. Tendieron sus redes sobre él, y fue atrapado en la fosa de ellas.
Pea ne toki tuʻu hake kiate ia ʻae ngaahi puleʻanga mei he potu kotoa pē ʻoe ngaahi vahe fonua, pea naʻa nau ʻaʻau atu kiate ia ʻa honau kupenga: pea naʻe moʻua ia ʻi heʻenau luo.
9 En una jaula y con grilletes lo llevaron al rey de Babilonia y lo metieron en una prisión, para que su rugido no se oyera más en las montañas de Israel.
Pea naʻa nau fakapōpulaʻi ia ʻo haʻi ʻaki ʻae ukamea, pea ʻomi ia ki he tuʻi ʻo Papilone: naʻa nau ʻai ia ki he ʻana, ke ʻoua naʻa toe ongo atu ʻa hono leʻo ki he ngaahi moʻunga ʻo ʻIsileli.
10 Tu madre era como una vid en tu viña, plantada junto a las aguas. Era metida en una prisión llena de ramas a causa de la abundancia de aguas.
“‘ʻOku tatau hoʻo faʻē mo e vaine ʻi he ngoue vaine ʻoku ʻi he veʻe vai: naʻe fua ngafuhifuhi ia, pea lahi hono vaʻa, koeʻuhi ko e lahi ʻoe vai.
11 Ella produjo varas fuertes para cetros de soberanos. Se elevó su estatura entre las nubes. Era vista desde lejos por su altura y por sus numerosas ramas.
Pea naʻe ʻiate ia ʻae ngaahi vaʻa mālohi, ko e tokotoko ʻonautolu naʻe fai ʻae pule, pea naʻe fakamāʻolunga hake ia ʻi he ngaahi vaʻa matolutolu, pea naʻe hā mai ia, ʻa ʻene māʻolunga, pea mo e lahi ʻo hono ngaahi vaʻa.
12 Pero fue arrancada con furia y derribada a tierra. El viento de oriente secó su fruto. Sus fuertes ramas fueron quebradas. Se secaron y el fuego las consumió.
Ka naʻe taʻaki fuʻu hake ia ʻi he mālohi, naʻe lī hifo ia ki he kelekele, pea naʻe fakamae hono fua ʻe he matangi hahake: naʻe mafesifesi mo fakamae hono ngaahi vaʻa mālohi: pea ne keina ia ʻe he afi.
13 Y ahora está plantada en el desierto, en tierra seca y sedienta.
Pea ko eni, kuo tō ia ʻi he toafa ʻi he kelekele mōmoa mo kakā.
14 Una de sus ramas produjo el fuego que consumió su fruto. No queda en ella vara fuerte para cetros de soberanos. Ésta es una lamentación y se convirtió en una lamentación.
Pea kuo ʻalu atu ʻae afi mei he manga ʻo hono ngaahi vaʻa, ʻaia kuo keina ai hono fua, ko ia ʻoku ʻikai kei ai hono vaʻa mālohi, ke hoko ko e tokotoko ke pule ʻaki.’ Ko eni ʻae meʻa ke tēngihia, pea ʻe hoko ia ko e meʻa ke tangilāulau ai.”

< Ezequiel 19 >