Eclesiastés 3
1 Todo tiene su tiempo. Todo lo que se quiere bajo el cielo tiene su hora:
Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
2 Tiempo de nacer y tiempo de morir. Tiempo de plantar y tiempo de arrancar lo plantado.
Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
3 Tiempo de matar y tiempo de curar. Tiempo de destruir y tiempo de edificar.
Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
4 Tiempo de llorar y tiempo de reír. Tiempo de endechar y tiempo de bailar.
Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
5 Tiempo de esparcir piedras y tiempo de reunir piedras. Tiempo de abrazar y tiempo de no abrazar.
Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
6 Tiempo de buscar y tiempo de perder. Tiempo de guardar y tiempo de desechar.
Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
7 Tiempo de romper y tiempo de coser. Tiempo de callar y tiempo de hablar.
Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
8 Tiempo de amar y tiempo de aborrecer. Tiempo de guerra y tiempo de paz.
Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
9 ¿Qué provecho hay para el trabajador de aquello en lo cual trabaja?
Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
10 Vi el trabajo que ʼElohim dio a los hijos de hombres para que se ocupen.
Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
11 Todo lo hizo apropiado en su tiempo, y colocó eternidad en su corazón. Pero el hombre no entiende lo que hizo ʼElohim desde el principio hasta el fin.
Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
12 Sé que nada hay mejor para ellos que gozarse y hacer bien en sus vidas.
Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
13 También que es don de ʼElohim que todo hombre coma y beba, y vea el bien de toda su labor.
Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
14 Entendí que todo lo que hace ʼElohim es perpetuo. A ello no se añadirá, ni de ello se disminuirá. ʼElohim lo hizo así para que los hombres teman ante Él.
Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
15 Lo que es, ya fue. Lo que será, ya fue, Y ʼElohim restaura lo que pasó.
To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
16 Además vi bajo el sol: En el lugar de la justicia hay impiedad, Y en el lugar de la equidad hay iniquidad.
Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
17 Y dije en mi corazón: Al justo y al perverso los juzgará ʼElohim. Porque allí hay un tiempo Para todo lo que se quiere y todo lo que se hace.
I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
18 Me dije con respecto a los hijos de hombres: ʼElohim ciertamente los probó para que ellos vean que solo son como las bestias.
Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
19 Porque lo mismo que sucede al hombre sucede a la bestia. Un mismo suceso es: como muere uno, así muere el otro. Todos tienen un mismo aliento. El hombre no tiene ventaja sobre el animal, porque todo es vanidad.
Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
20 Todos van a un mismo lugar. Todos proceden del polvo y todos vuelven al polvo.
Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
21 ¿Quién conoce el espíritu de los hijos de hombres? ¿Va él hacia arriba? ¿Y el hálito de la bestia baja a la tierra?
A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
22 Así vi que nada hay mejor para el hombre que alegrarse en sus obras, porque ésa es su parte. ¿Porque quién lo llevará para que vea lo que ocurrirá después de él?
Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
